Welkom

WELKOM op mijn blog.

Ik hoop dat je met veel plezier zult volgen wat er zoal rondom THE5OAKS te beleven valt.


Over de bewoners: HARRY , maatje van Yvon, opa van Nanne en Noud en YVON, (alweer bijna 20 jaar onafscheidelijk) maatje van Harry, moeder van Robbert en Yvonne, oma van Nanne en Noud. Over Jonze labradorvriend Binq, die alweer 2 jaar ons leven deelt. Over de andere dieren die er waren staan nog veel leuke verhaaltjes te lezen.

Ik schrijf over onze belevenissen, de verbouwing, de leuke en minder leuke dingen die op ons dagelijks pad komen. Over dat het heerlijk wonen is op het Overijsselse platteland.

En natuurlijk maak je me heel erg blij met je reactie!

Groetjes Yvon

vrijdag 30 september 2011

Langzaam....

kleuren de blaadjes bruin (en die van de wingerd rood).

Herfst... Al zou je het niet zeggen als je naar de thermometer kijkt, die zomerse temperaturen aangeeft.
Maar er zijn meer tekenen die aangeven dat de zomer nu acht achter ons ligt. Zo zijn er de stinkzwammen. (geen leuke naam voor zwammen die toch wel erg mooi zijn). Het zijn kunstwerkjes op zich.







Zelf vind ik de herfst een heerlijke tijd. Zeker als er ook nog eens van die heerlijke na-zomerse dagen zijn. Nog lekker overdag even koffie drinken buiten. Aan het eind van de middag nog even een kopje koffie op het bankje bij de vijver (daarschijn de zon nog).
Ook vind ik de herfst "stil". Soms hoor je echt geen geluidje. En dan de geur van de herfst..... Heerlijk. Kruidig.
De druiven hangen nog aan de ranken maar de bladeren zijn al bruin. We oogsten ze niet dit jaar en laten ze hangen voor de vogels. Ookal omdat heel veel van de struiken waar besjes aanzaten nu tijdelijk zijn gesnoeid.
Ik heb geen tijd gehad om foto's te maken maar heb er een paar genomen die op mijn oude blog stonden.
En dan de zon... elke avond eerder onder, elke morgen later op. Langzamerhand weer wennen aan lange avonden... Heeft ook zo z'n charme.......


donderdag 29 september 2011

Ieder voor zich??????

We leven in tijden dat de bomen niet (meer) tot aan de hemel groeien.
Al jaren worden de burgers daar voor gewaarschuwd. Voor het "grijze gevaar". De ouderen die steeds meer zorg nodig zullen hebben.. De jongeren die dat allemaal maar met elkaar moeten gaan betalen.
We zullen langer moeten werken, met minder AOW genoegen moeten nemen, minder pensioen,  meer moeten gaan betalen aan zorgkosten. Het zou onbetaalbaar worden. En dat terwijl die "oudjes" geleefd hebben in de hoogtijdagen, geld hebben kunnen verdienen, goedkope huizen hebben kunnen kopen.... Kortom, alle sores die nu op ons af komt wordt veroorzaakt door één groep mensen.

De groep die in of net na de oorlog is geboren. Die geleefd heeft in een tijd dat er nog heel weinig was. 6 dagen in de week naar school, 6 dagen in de week werken. Weinig vakantie. En als je dan al vrij had, geen geld om weg te gaan. Als kind leefde je op het schoolreisje. 1 x per jaar met een bus weg en als je een beetje geluk had dan ging je in de 6e klas (groep 8) een dagje naar een echt pretpark.

Een verjaardag was feest want dan kreeg je ranja en als je moeder een oven had een stukje (eigen gemaakte) cake.
Televisie was er nog niet. Je speelde op straat, las boeken van de bibliotheek. Een kast vol speelgoed? Vergeet het maar. Met een beetje geluk had je een paar puzzels en 1 pop. Maar je vermaakte jezelf wel want in de straat woonde grote families en er waren altijd genoeg kinderen om mee samen te spelen. Tollen, steppen, hoepelen, verstoppertje, hinkelen, knikkeren. Er waren zoveel spelletjes waar je weinig of niets nodig had...

Knutselen? Oude kranten en stijfsel om mee te plakken. Niets geen mooie kleurdozen of stiften (bestonden nog niet eens). Je spaarde zilverpapiertjes op en andere gekleurde stukjes papier en als je er dan een flinke voorraad had dan ging je iets maken.

Kleuren foto's? Nee, alles zwart-wit. Oh en als je dan een keer een kleurenfoto zag dan was dat het toppunt. Een kalender met kleurenfoto's? Die werd gekoesterd.

Er was geen badkamer, geen wasmachine, geen centrale verwarming. In de winter gingen we naar bed met een dik vest aan, sokken aan, wanten aan en een muts op. Het vroor in de slaapkamer. En de rest van de winter zat je  in één kleine kamer bij elkaar. Het hele huis verwarmen was niet mogelijk en veel te duur.


Waarom? Omdat veel van de ouders van die na-oorlogse kinderen ook bijna niets meer hadden. Veel van wat er was geweest was tegen eten geruild of gewoon versleten. Heel veel gezinnen moesten helemaal overnieuw beginnen.


Studeren was er niet bij want dat kon alleen als je ouders geld hadden. Studiefinanciering was er nog niet. Dus je ging werken op je 16e. En in alle jaren daarna probeerde je cursussen of opleidingen te volgen in de avond uren om toch een beetje vooruit te komen.
Naar je werk gaan? 's Morgens om half zeven een half uur lopen naar het station en dan met de bus verder. Je begon om 8 uur en werkte tot vijf uur. Dan weer meer dan een uur met de bus terug, half uur lopen en met een beetje geluk was je om half zeven 's avonds weer thuis.

Mooie kleren? Nee, de jas die je aanhad was gemaakt van een jas van je moeder. Truien werden zelf gebreid en als ze te klein waren dan werden ze weer uitgehaald en opnieuw gebreid.
En verder droeg je de kleren van je oudere broertje of zusje af. 2 x per jaar kreeg je een nieuw stel kleren. Rond de pasen en tegen de kerst.

En tegen de tijd dat je de leeftijd had gekregen dat je zelf een gezin ging stichten was het vinden van een huis een
ramp. Als je de pech had in "het westen" te wonen betekende het, dat je een woonvergunning moest aanvragen.
En als je dan het geluk had dat je ergens een zolderetage kon huren met twee kleine slaapkamertjes dan kreeg je daar geen vergunning voor want 2 slaapkamers met 2 personen waas veel te groot. Een heel huis? Misschien als je vier kinderen had en samen meer dan 70 jaar was....

Je begon met bijna niets. Tweede hands meubels, derde hands gasformuisje. Geen pampers voor de baby en geen moderne wasmachine.
Waar ze wel heel goed in waren was sparen. Voor later, voor als ze oud zouden zijn. Ze hadden gezien wat het betekende voor hun grootouders toen de AOW werd geintroduceerd. En iedereen betaalde mee om die heel grote groep van (toen) bejaarden een AOW-uikering te laten krijgen. We betaalden  voor hun AOW en spaarden (dachten we) voor onze eigen AOW en pensioen voor LATER.

En over die groep gaat het. Die groep zou niet de solidariteit verdienen van de generatie die is opgegroeid in grote welvaart. De generatie die kon doorstuderen als ze dat wilden. Die kon uitgaan, op vakantie gaan.

 Solidariteit. Jammer dat dat woord uit de Dikke VanDale is verdwenen.

Soms hoor je opmerkingen over de vraag waarom je als alleenstaande zou moeten meebetalen aan de kinderen van anderen? Maar het zijn wel die kinderen die die alleenstaande later moeten helpen als ze bejaard zijn en hulpbehoevend.
Waarom meebetalen?
Omdat je als samenleving voor elkaar verantwoordelijk bent. En de ene keer betaal jij mee voor een andere en een andere keer betaalt die ander mee voor jou.
Zo simpel is het.....

woensdag 28 september 2011

Nog even heerlijk rustig nazomeren.....

Het is rustig op het "verbouw" front. Inmiddels is het beton hard genoeg. De keuken uitgezocht, evenals plavuizen, stenen etc. De staalconstructie is af en wordt op dit moment gepoedercoat en we hopen dat begin volgende week alles verder gaat. Maar...... voor die tijd is er dat schitterende weer. Wat een cadeautje. De weken dat het nog rustig is..... zo'n nazomer. Heerlijk.....




En nog misschien meer als anders nemen we het ervan. Lekker de hele dag buiten. Koffie drinken, lunchen, of gewoon even genieten van de zon.

Afgelopen zaterdag waren de kleinkinderen de hele dag op bezoek. En het is dan zo leuk om te zien hoe twee pubers zich de hele dag kunnen vermaken met eigelijk onnozele dingen zoals verspringen, gewoon lekker buiten zijn etc.

Ik heb er een grappig filmpje van gemaakt. Omdat ze op een leeftijd zijn dat ze niet herkenbaar in beeld willen heb ik daar de volgende oplossing voor gevonden.....



Ik hoop dat jullie ook nog een poosje heerlijk kunt genieten van deze mooie nazomer....

dinsdag 27 september 2011

Het is een beetje stil in mijn "quiltland"

En dat komt niet omdat ik nergens mee bezig ben. Maar er zijn zoveel projekten die niet af zijn dat er weinig te showen valt. Momenteel ben ik nog bezig met de Afrikaanse quilt voor Dh,


de Vignette stitcherie (en dat is veel meer werk dan ik had ingeschat),

de Cottage Charm , waar ook heel veel applicatiewerk in zit.

En omdat dit allemaal met het handje moet gebeuren gaat daar veel tijd in zitten.

En dan ben ik ook af en toe aan het breien.
Nog steeds bezig met de Zwitserse gaten sjaal. Leuk om af en toe tussendoor te doen.

En ook dit vest ben ik aan het breien.

Omdat zowel de voorpanden als het achterpand in 1 keer wordt gebreid, doe ik dat op een rondbreinaald. Nu is breien met een rondbreinaald niet zo prettig en dus ben ik druk bezig om mijzelf de continental methode aan te leren en dat lukt al aardig.

Dus je ziet, genoeg onder handen maar nog niet echt iets af.....

zaterdag 17 september 2011

Ochtendritueel

Verdi is onze blonde labrador. Omdat we nogal afgelegen wonen komt hij niet zo vaak met andere honden in aanraking. Hij heeft (had) twee vriendjes. Joop-ie. De retriever van een vriendin die een paar keer per jaar komt logeren.

En er was natuurlijk Joris. Zijn maatje die een paar honderd meter verderop woont. Elke morgen kwam de buurvrouw langs en dan speelden die twee een poosje en liepen we de weg af. Tot 18 april. Toen is Joris aangereden en overleden. Voor Verdi een groot verlies en weken heeft hij trouw iedere morgen zitten wachten op Joris die nooit meer kwam.


Nu is er weer een opvolger voor Joris. Dexter... ook een blonde belg. Net als Verdi komt hij uit Vlaanderen. En het ochtendritueel is weer hervat want... hetklikt geweldig tussen die twee....

woensdag 14 september 2011

Ook verhuisd?

Al meer dan  3 weken hebben bijna 400-duizend web-loggers geen toegang meer tot hun web-log. Ze zijn a.h.w. "dakloos". Ik ben één van die web-loggers. De problemen zijn nog steeds niet opgelost en het is maar de vraag als we (ooit) weer toegang krijgen, we ons web-log nog wel aantreffen zoals we het hebben achtergelaten. Zijn alle foto's er nog? alle gadets? Niets daarover is nog zeker.
Het geduld werd erg op de proef gesteld en uiteindelijk hebben heel veel besloten elders onderdak te zoeken.
Zoals jullie weten ben ook ik wegens het onbewoonbaar worden van mijn web-log verhuisd.


Heel veel web-loggers hebben noodwongen die beslissing genomen. Als je een web-log hebt en inmiddels ook ben verhuisd dan kun je dat doorgeven op de site van Uitwijkpost . Daar worden alle "adreswijzigingen" op alfabet bijgehouden. Misschien handig om deze mogelijkheid ook op je eigen (nieuwe) blog te zetten. Hoe meer mensen dit weten hoe sneller de weg naar je blog weer is gevonden.

dinsdag 13 september 2011

Op plavuizen jacht

Vanmorgen zijn we plavuizenjacht gegaan. Ik zag daar als een berg tegenop. Want al weten we ongeveer wat we willen. Het kunnen vinden is een tweede. En het liefst ook nog binnen budget. In de begroting van de aannemer stond wel een stelpost voor tegels en plavuizen maar naar onze (bescheiden) mening wel wat aan de lage kant. Zeker nadat we al wat vooronderzoek hadden gedaan wat prijzen betreft.

En we willen wel graag binnen het budet blijven. En als het kan eronder want dingen zullen altijd duurder uitvallen dan begroot.

En als je een goed adres wilt vinden zonder eerst half Nederland te hoeven afstruinen ga je om je heen vragen naar de ervaringen van anderen. En zodoende kwamen we terecht bij Meijer tegelhandel in Lutten.


Ik had van te voren netjes een lijstje gemaakt van alle vertrekken met het aantal m2 en de prijs die in de begroting als stelpost was aangehouden.

En ik kan nu al zeggen dat we zijn geslaagd. Professioneel en snel werden we geholpen. Onder het genot van een kop koffie eerst praten over wat we gingen bouwen, waar het aan moest voldoen, wat onze smaak was etc. etc.  En toen ging het eigenlijk heel snel. Alleen de tegels en plavuizen die aan onze smaak voldeden werden getoond en uiteindelijk was de eerste plavuis die ons werd getoond ook degene waar uiteindelijk onze keus op viel. Alles krijgt een strakke (industriele) uitstraling. Stalen profielen (in het zicht), veel glas (tot boven aan toe). Witte muren, geen plafond. En daar past de plavuis die we hebben uitgezicht prima bij. Een mooie iets genuanceerde plavuis met wat relief erin. Afmetingen? 45 x 45 cm. Dan voorkom je dat je een grote te egale vloer krijgt. Het heeft wel wat van leisteen weg.



Voor de badkamer waren we nog sneller klaar. Gelijk bleek de keuze die ons werd getoond de juiste te zijn. Ik wil ook in de badkamer een sobere, strakke uitstraling. Dus er is gekozen voor glanzend witte wandtegels van 25 x 45 cm en een antraciet grijze vloertegel die iets stroef is. Geadviseerd werd niet te grote plavuizen voor de badkamer te nemen om zo nog meer uitglijden te voorkomen.

Verder wordt er op een speelse manier met deze twee tegels gewerkt. Er lopen banen van de vloer door in de muur op de plek van het toilet, de wastafels en de douche. Het getekende ontwerp moet nog komen maar dat zien jullie later wel.
 Oh ja, we krijgen ook plinten van dezelfde plavuis soort met als afdekking een heel dun aluminium profiel (voorkomt dat de randjes smerig worden)

.
Zo dus we hebben een productieve morgen gehad en..... we zijn echt flink binnen het budget gebleven. Wow... daar hadden we niet op gerekend.

maandag 12 september 2011

Even rust ????

Na een letterlijk onstuiminge eerste week lijkt het de komende weken rustiger aan te gaan. Eerst moet de fundering hard worden en dan pas kan de staalconstructie worden aangebracht. Dus tijd om op jacht te gaan naar tegels, sanitair etc.

zondag 11 september 2011

Slim

Brrrr. Herfst
Het is nu echt herfst. De bladeren aan de bomen veranderen al weer van kleur. Het is nat. Echt nat. Niet zomers nat maar herfst nat. Overal hangen spinnenwebben. De meeste vogels zijn al naar zonniger oorden vertrokken. En wij gaan een winter tegemoet waarin er heel veel anders zal lopen dan normaal. Er wordt gebouwd. Dat betekent dat tijger (de kat) geen gebruik meer kan maken van zijn kattenluik.

Maar hij is slim. Als hij binnen wil dan gaat hij bij de schuur zitten (lekker droog onder het overstek) en kijkt net zo lang naar het keukenraam tot dat ik hem zie. ALs ik dan zwaai, rent hij naar de voordeur en op het moment dat ik die open doe glipt hij naar binnen. Als hij naar buiten wil dan springt hij op  de vensteerbank ik de keuken en beegint met zijn poot over het glas te vegen. Als ik dan opkijk spingt hij er van af en gaat voor de deur naar de gang zitten en dan rent hij voor me uit naar de voordeur. Ja, dieren zijn slim....

herfst

Spinnenwebben, ze zijn niet weg te denken als je aan de herfst denk.

zaterdag 10 september 2011

Het is alweer twee jaar geleden

Dat we de stichting Jopie's Dromenquilt hebben gesticht. Precies twee jaar geleden gingen we naar de notaris om de akte te passeren. Het was een feestelijke dag en in de twee jaar die sinds dien zijn verstreken zijn al honderden kinderen blij gemaakt met een echte "Jopie's".


Jopie zelf mocht als oprichtster de akte tekenen. En daarna kreeg ze van Els de eerste echte Jopie's uitgereikt.

Iedereen die heeft meegewerkt aan het succes van ONZE stichting:



vrijdag 9 september 2011

Sometimes the best man for the job is a woman

Vandaag moesten we stenen gaan uitzoeken. De stenen voor het nieuwe gedeelte moeten natuurlijk wel aansluiten bij die van het oude gedeelte. Of, als dat niet lukt, totaal anders. Maar we gingen uit van de eerste opotie. Afgelopen week was er een steen uit e muur gesloopt (op een plek waar de muur toch tzt moet verdwijnen) en die was schoongemaakt om een goed beeld te krijgen.
En gewapend met die steen gingen we vanmiddag dus naar een bouwmaterialenhandel. Wow en dan weet je even niet wat je ziet. Echt honderden soorten stenen. Allemaal in stukjes van 1 vierkante meter aan een heel lange wand. Pffff. Gelukkig (dachten wij) hadden we een afspraak gemaakt voor een beetje ondersteuning. Want als je daar binnenkomt zie je door de bomen de stenen niet meer. De verkopeer had al een aantal stenen opgehaald die volgens hem wel pasten bij de "oude" steen. Zelfde formaat, glad en niet met relief. Maar ik vond de kleuren niet goed passen. Of te rood of te geel en volgens mij hebben we juist een steen waar wel wat verschillende kleuren inzitten vanwege het bakproces en meer naar de bruinige kant. En ik ben een mens van kleur. Dus ik langs die hele wand op zoek naar wat volgens mij de juiste kleur was. Ineens zie ik het. Dus ik houd de "oude" steen er bij en inderdaad bijna geen kleur verschil. En de heren waren verbijsterd. Dat ik zomaar in één keer de goede steen had gevonden. Ik dus trots...... Wat vrouwen hebben geen verstand van bouwen. Nou quiltsters in ieder geval wel want die hebben verstand van kleur..... Binnen een half uur stonden we weer buiten....
En dit is hem dus geworden:
vormbak waalformaat WF Bruin.

Het storten van het beton

Nog geen week na het begin kan het beton worden gestort. Wat gaat het snel.
Helaas zal het werk nu een paar weken niet verder kunnen. Eerst moet het beton hard worden en sterk genoeg om de staalconstructie te kunnen dragen. Wel wordt het grondwerk nog wat bijgewerkt en dan is het afwachten. We hebben in die weken wel tijd om verder materialen te gaan uitzoeken. Zoals: welke stenen gebruiken we. Tegels, sanitair etc. etc.

woensdag 7 september 2011

Wapening, dag 2

Dinsdag (en niet maandag, zoals in de aanhef van het filmpje staat) 6 september is de 5e dag van de verbouwing. De 2e dag dat er gewerkt wordt aan het aanbrengen van de wapening. De dag begint met best prettig weer. Droog en af en toe een zonnetje. Maar in de loop van de middag gaat het er steeds dreigender uitzien.....

maandag 5 september 2011

zondag 4 september 2011

Hoe het was en hoe het wordt.....

De fundering

Na het ontgraven kan met de voorbereidingen voor de fundering worden begonnen. Dat betekend riolering aanleggen, leidingen leggen want als eenmaal de betonvloer er op ligt kun je er niet meer bij. Een van de nadelen is dat de afvoeren van de hemelwaterafvoer moet worden losgekoppeld. Die worden nl. in een later stadium buiten het te bebouwden oppervlak aangelegd. En daar moet dan een tijdelijke oplossing voor worden gevonden.  En die hoeft natuurlijk niet echt mooi te zijn. Nou mooi is die oplossing niet geworden maar wel effectief.
En ook aan de andere kant is een oplossing gevonden om het water weg te laten lopen.

En dan kan worden begonnen met het andere werk.......

Het ontgraven ....

Nadat de tuin is leeggehaald kon met de verbouwing worden begonnen. Alleerst moest het hele stuk worden ontgraven..... En dat ging snel, heel snel.



De verbouwing

We zijn al een aantal jaren bezig ons voor te bereiden op: DE VERBOUWING. En eindelijk is het zover. Voordat we konden beginnen is er een heleboel voorwerk gedaan. Hoe willen we het precies. En..... is dat mogelijk. Krijgen we daar toestemming voor. Het afgelopen jaar zijn we daar vooral met het maken van tekeningen, berekeningen etc. heel erg druk geweest. Pff. wat komt er veel kijken. Het is veel meer dan een tekeningentje maken, een bouwvergunning aanvragen en voila.....

Toen we eindelijk wisten hoe we het wilden moest een stappenplan worden gemaakt. Eén van de stappen was het leeghalen van de tuin. En dat ging me best aan het hart. Want het was een heerlijke plek.....
Dus nadat alles rond was, moest stap 1 gezet worden:
Het leeghalen van de tuin. Voordat met het grote werk kon worden begonnen moest er veel worden teerug gesnoeid. Een tijdelijke vijver worden aangelegd en geprobeerd worden zoveel mogelijk kikkers te redden.

En toen was het 18 augustus. De dag dat alles eruit zou worden gehaald. En dat heeft best heel veel emotie opgewekt.