Te gast bij de kapucijnen.

Het is weer voorbij.
Het waren vier indrukwekkende dagen. Was van te voor best wel gespannen wat het allemaal zou brengen en hoe ik het zou ervaren.
Maar ik had mezelf voorgenomen om overal "open" voor te staan.
En dan nu  het "verslag" van hoe de dagen zijn verlopen. Ik heb veel reacties gehad dat jullie nieuwsgierig zijn hoe quilten in een klooster is geweest.
Rond half acht kwamen we aan bij het kapucijnenklooster in Velp (bij Grave).
We zouden de vier dagen doorbrengen in het Clarahuis, het gastenhuis van het klooster.

En daar zit je dan met tien dames die zich ook hebben opgegeven voor deze midweek "quilten in het klooster".
Eerst even koffie drinken.
Dan is het tijd om je kamer op te zoeken, je spullen uit te pakken en rond negen uur is dan de officiële kennismaking.
Tegen 11 uur is het echt tijd om je slaapkamer op te zoeken.
Slapen.
Maar dat valt niet mee.
Zoveel indrukken na een (toch wel erg) lange dag maakt dat het pas diep in de nacht is als ik in slaap val.
Ik had het raam open laten staan en het was koud, erg koud maar te moe om het raam dicht te doen wordt ik om kwart over zes wakker van de wekker.
Want het is vroeg opstaan in het klooster.
Rond kwart over zeven is het de tijd om naar de kapel van het klooster te gaan voor het eerste ochtendgebed. 

Want het is belangrijk dat gasten meeleven met de dagorde van de leefgemeenschap: samen bidden, zingen, eten en ook afwassen. En dat drie keer per dag. 

Na de eerste gebedsdienst in de kapel, waarin het stil zijn best even moeilijk is (20 minuten is dan echt lang hoor) lopen we in stilte door de gangen van het klooster 

naar de refter (eetzaal) waar we ontbijten en ook dat gebeurt in stilte. Het enige geluid is het geluid van de messen en vorken. 

Dan, om half negen, na het slotgebed mag er weer gepraat worden. En dan merk je pas hoe stil stilte is. 

Na het afruimen en afwassen is er eerst een korte rondleiding door het klooster, gegeven door de gardiaan .

Hij weet heel boeiend te vertellen over het ontstaan van het klooster. 

Er mochten foto's gemaakt worden en daarom kan ik jullie ook aan de hand van foto's verslag doen. 

Een van de bijzondere plekken was de entree met het "soep" bankje. Als er vroeger vreemdelingen of bedelaars aanklopten bij het klooster werden ze daar binnen gelaten. (De rest van het klooster was voor buitenstaanders nl. niet toegankelijk). Vaak werd er om eten gevraagd en dan mochten ze gezeten op het soepbankje het eten opeten. 

Na de rondleiding gaan we weer terug naar het Clarahuis waar we zullen beginnen met het quiltprogramma van de midweek. 

De organisatrice van de midweek , José van den Bogaard, had aan de hand van foto's die er in en rond het klooster waren gemaakt, blokken ontworpen. 

Sommige blokken zijn geïnspireerd op de glas in loodramen. 

Andere zijn eenvoudiger voor de beginnende quiltsters.

 Het was de bedoeling dat je een blok uitzocht wat je aansprak en dat ging maken.

En zo gingen we aan de slag. 

Allereerst de kleuren en stofjes uitzoeken waarvan je je blok wilde maken. 

En in mijn geval duurt dat altijd best lang. Het was de bedoeling dat je vier blokken maakte met de hand. 

Halverwege de ochtend was er koffiepauze waarin we gezellig met elkaar kletsen over van alles en nog wat. 

Maar in principe was het de bedoeling dat het tijdens het quilten rustig was. Niet dat er niet met elkaar gesproken werd maar wel proberen het rustig te houden.

Toen was het alweer twaalf uur en weer tijd voor het middag gebed. Weer de wandeling naar het klooster waarbij me dit bordje opviel...

Ik als rechtgeaarde katten liefhebsters was daar wel door geïntrigeerd. Maar dat moest wachten ..... 

Na het middaggebed was er de middagmaaltijd waarbij er wel weer gesproken mocht worden. Het eten was sober maar heerlijk. Allemaal verse produkten die 's morgens uit de moestuin van het klooster waren gehaald.

Een schitterende grote moes- en bloementuin waarvan ik later meer foto's zal laten zien.

Daarna hadden we vrije tijd en ging ik het mysterie van de katten ontrafelen en zoals altijd heb ik mijn fototoestel overal bij me. 

Dus op onderzoek uit! Dan zie ik een gebouw. (Later hoorde ik dat dat de oude bakkerij was). En daar zie ik dit:

Een deur met een kattenluikje....... De deur staat op een kier dus ik ben even binnen gaan kijken. En dan zie ik het verblijf van de katten. Een kattenbak, etensbakjes. In de oude broodtrog een mandje met een lekker dekentje. En in de hoek ook nog een stoel waar ze op kunnen liggen. 

Niet veel later kom ik één van de bewoners van de oude bakkerij tegen. 

En toen was het tijd voor het middagprogramma. Heerlijk creatief bezig zijn. 

Na het avondgebed en de avondmaaltijd verrastte Wout Oosterkamp ons in de mooie kloosterkerk met een presentatie over en met klankschalen. Over wat voor invloed geluid en stilte kan hebben. Dat was zo boeiend dat voor de meesten van ons het veel te snel voorbij was. 

De rest van de avond werd weer aan quilten besteed en toen was de eerste dag al weer voorbij. En  zo waren ook de andere dagen, terwijl we steeds gemakkelijker het ritme van het klooster aannamen. 

Drie keer per dag een gebed. Daar tussendoor quilten. En wandelen in de kloostertuin. 

Of heerlijk genieten van het uitzicht bij het stiltebankje.

Veel te snel waren de dagen voorbij. 

De laatste keer alweer dat we naar het ochtendgebed gingen. 

We hadden op verzoek van de gardiaan onze werkstukken meegenomen en die werden op het altaar rond de bijbel gelegd. 

Eén van ons vertelde wat haar had geïnspireerd tijdens het werken eraan.

 Anderen vertelden hoe zij deze dagen hadden ervaren. 

Het was een heel mooi moment toen tot slot de zegen werd uitgesproken over ons allemaal. 

Een moment van verbondenheid. 

Ik heb genoten van het schitterende gebouw, de mooie tuinen, de stilte. 

Ik heb de stilte ervaren tijdens de gebedsmomenten gedurende deze dagen.  Het ritme van op vaste tijden je werk onderbreken om je te bezinnen. 

Ik heb genoten van de manier waarop we met onze hobby zijn bezig geweest. Daarbij geïnspireerd door de plek waar we waren.

 Ik heb genoten van de nieuwe mensen die ik heb ontmoet.

 De stille momenten die we met elkaar hebben gedeeld, de vrolijke momenten die er ook heel veel waren. De gesprekken die het ene moment ernstig waren en daarna weer vrolijk. Er is gelachen en gehuild. 

Heel even was ik onderdeel van een geloofsgemeenschap en alhoewel dat wennen was al heel snel een gevoel kreeg er een klein onderdeeltje van te zijn. 

 Kortom, ik heb er absoluut geen spijt van en zal zeker weer gaan als er volgend jaar (hopelijk) een vervolg aan wordt gegeven.