Welkom

WELKOM op mijn blog.

Ik hoop dat je met veel plezier zult volgen wat er zoal rondom THE5OAKS te beleven valt.


Over de bewoners: HARRY , maatje van Yvon, opa van Nanne en Noud en YVON, (alweer bijna 20 jaar onafscheidelijk) maatje van Harry, moeder van Robbert en Yvonne, oma van Nanne en Noud. Over Jonze labradorvriend Binq, die alweer 2 jaar ons leven deelt. Over de andere dieren die er waren staan nog veel leuke verhaaltjes te lezen.

Ik schrijf over onze belevenissen, de verbouwing, de leuke en minder leuke dingen die op ons dagelijks pad komen. Over dat het heerlijk wonen is op het Overijsselse platteland.

En natuurlijk maak je me heel erg blij met je reactie!

Groetjes Yvon

maandag 6 oktober 2014

0ktober

Nog steeds is het mooi weer. Wel ietsjes minder dan die heerlijke septembermaand, maar dat mag dan ook. Het is immers al oktober? Je zou haast vergeten dat het al herfst is. Maar als je om je heen kijkt zijn de tekenen niet te missen.




De bladeren van de wingerd die schitterend rood verkleuren. De druiven die rijp zijn, maar inmiddels hebben de merels er al flink hun buikjes mee gevuld. 
En niet te vergeten de spinnenwebben. Schitterende kunstwerken die door de ochtend dauw nog mooier zijn.
Maar er is nog meer te zien.


 Ook de inktzwammen zijn er weer. En wil je ze fotograferen dan moet je snel zijn want voor je het weet zijn ze weer verdwenen.

Op die mooie nazomerdagen kunnen we nog even heerlijk oud brood in het zonnetje laten drogen.

Maar er is nog iemand die dat in de gaten heeft. In de neusgaten dan wel te verstaan.
 Mmmmmm ik ruik: jammie, jammie......
Gelukkig heeft hij niet door waar die lekkere geur vandaag komt....
En na een poosje zo te hebben staan genieten gaat hij maar iets anders te eten zoeken....
En dan komt ook de hoefsmid nog langs. Dat vindt Jordy alleen maar fijn want de hoefsmid zorgt er voor dat Jordy weer zonder pijn kan lopen. Door de hoefbevangenheid is het hoefbeen van Jordy gekanteld wat betekent dat zijn hoeven heel vaak en op een speciale manier bekapt moeten worden. Als dat niet gebeurd is lopen heel erg pijnlijk.

Ook de buurman komt een kijkje nemen en terwijl de heren een praatje maken staat Jordy er gezellig bij want gezelligheid vind hij heel belangrijk......

De winter is ook weer de tijd van de lange avonden en dat betekent dat er weer meer tijd is om te quilten. Ik heb maar een UFO van stal gehaald. Nou ja, van stal... hij hangt al tijden te wachten om te worden afgemaakt. Ofwel te worden doorgequilt met de hand. En dat is een hele klus want hij is 2 x 2 meter en bestaat uit 1600 kleine driehoekjes. Pfff. zwaar, heel zwaar. Maar ik heb me voorgenomen te proberen elke dag een stukje. Dan moet hij toch afkomen deze winter?????

zaterdag 13 september 2014

Noorwegen, slot


















En dan is de laatste zaterdag in het Fjaerlanddal alweer aangebroken/ De koffers zijn gepakt, we hebben afscheid genomen van de eigenaar van het huis. Gezwaaid naar de eigenaresse van de plaatselijke buurtsuper .en Fjaerland is al weer bezig een herinnering te worden. Nog een laatste blik voor we de tunnel in rijden op weg naar Oslo.














En dat is best een heel eind. Zo'n 400 km. Het eerste deel van de weg hebben we op de heenweg ook gereden.






























Sogndal en daarna weer een keer met de ferry over.
































Maar dan buigen we links af en gaan is een andere weg richting Oslo. De heenweg was schitterend maar duurde wel erg lang. We hadden besloten de terugweg over een "grote" weg te gaan rijden. De E16. Maar helaas de weg was nog smaller, nog slechter, en nog langzamer dan de heenweg. Op veel plekken is de weg te smal voor gemarkeerde stroken en is inhalen vaak niet mogelijk. En bij tegemoetkomend verkeer (vooral als het vrachtverkeer is) dan moet je echt uitkijken want de weg is wel erg smal. 





Afbeelding






Tja.... en dan begint al snel de pech.... over een afstand van bijna 30 km wordt er hard aan de weg gewerkt. Ofwel.... er is geen weg meer, alleen maar rotsboden. Ongelijk, smal, heel erg smal.


Na een erg vermoeiden tocht komen we op een stuk aan waar het weer schitterend is. OP het hoogste punt, schitterend uitzicht en stil, oorverdovend stil.


Helaas heeft de hoofdpijn die Harry 's morgens al had zich ontwikkeld tot een fikse migraine aanval. We zetten de auto aan de kant zodat Harry een poosje in alle stilte en rust kan bijkomen.


Helaas , het helpt niet en we besluiten door te rijden met nu ik achter het stuur. Het is inmiddels half een. Maar de slechte wegen zijn nog niet voorbij. Ook ik moet het komende uur over smalle, hobbelige weggetjes rijden. We besluiten rond half drie nog een keer even te stoppen op een parkeerplaats met sanitaire mogelijkheden. Helaas, als we willen wegrijden doet de auto het niet. Accu leeg. Hoe dat mogelijk is????? Het probleem is er niet minder om. Aan de Fjord, in de middle of nowhere...... Dan, na een poosje stopt er gelukkig een Noorse auto. We vragen of er in de buurt een garage is. Helaas komt de chauffeur niet iut de omgeving. Maar hij wil wel helpen. En omdat de parkeerplek wat afloopt richting Fjord, besluiten hij en Harry de auto te duwen . Ik achter het stuur... Eng om richting het water te worden geduwd. Het moest in 1 keer goed gaan want anders.......

En gelukkig het lukte de auto aan de praat te krijgen. We konden weer verder. Maar nu zonder airco, ventilator  en geen muziek (spaart de accu). Pffff en dat is afzien. Want we moesten nog een heel eind.
Einde, 's avonds om 7 uur kwamen we in Oslo aan. Het hotel lag in het hoogste deel van Oslo met een spectaculair uitzicht over de stad en de OsloFjord. Maar ja, dan moet je er wel eerst zien te komen. Zulke steile aarspeldbochten hadden we nog niet meegemaakt en ik was echt bang dat de motor misschien zou afslaan en dan......  Maar gelukkig dank zij  TOMTOM kwamen we uiteindelijk aan bij hotel Voksenassen.



En inderdaad een spectaculair uitzicht. Maar daar hadden we op dat moment weinig oog voor. We waren allebei kapot.









Wij willen maar één ding: naar onze kamer en rusten. Gelukkig is het mogelijk om wat te eten te krijgen op onze kamer. Een mindere boodschap is dat er die avond een bruiloft in het hotel is en we daarom niet op het terras kunnen. Maar op dat moment maakt het ons niet uit. Wij willen alleen maar slapen.

De slaapkamer was prima alleen op de 3e verdieping en er is geen lift terwijl op de site stond dat het hotel toegankelijk was voor mensen met een handicap.


Maar ja, alle kamers op de begane grond waren al aan bruilofsgasten verzegd en we zouden pas de volgende morgen een andere kamer kunnen krijgen. Maar de koffers werden wel voor ons naar de kamer gebracht. Dus na het douchen en het heerlijke broodje zalm konden we eindelijk op ons bed ploffen.
Helaas werden we rond een uur of twee wakker van het kabaal dat de bruiloftsgasten maakten. Inmiddels had het feest zich naar buiten verplaatst en we konden vanaf dat moment niet meer slapen.

Daar ging onze laatste vakantiedag die we in Oslo zouden doorbrengen. De volgende morgen doodmoe op. We besloten niet Oslo in te gaan maar de laatste dag op het terras van het hotel te blijven. Lekker rustig, boek lezen, buiten zitten. Ach daar was ook  niets mis mee.....


 We zagen de ferry aankomen en wisten dus dat we vanaf die plek zouden vertrekken.













Ook keken we uit op de grote skischans.
 Het eten was heerlijk.


 En toen het weer 's avonds omsloeg en het buiten echt aarde donker werd. Konden we heerlijk in de grote bibliotheek zitten.



 En toen waren de dagen in Noorwegen voorbij en moeten we weer naar huis. Nog wel een dag op de boot maar toch.... 's morgens om half tien daalden we de berg af en kwamen nog langs de skischans. Wow.... wat een gevaarte als je er zo dicht bij bent. Dus nog snel een laatste foto.


En dan zijn we alweer in de haven beland. We zijn lekker op tijd en na een posje kan het boarden beginnen. 

 We hebben weer een geweldige hut met een schitterend uitzicht. En een windowseat waar ik lekker kan zitten genieten.


 Om drie uur komt een steward ons een fruitschaaltje brengen. Mmmmm niet slecht. En ook de minibar is goed gevuld met lekkere frisdrankjes, wijn etc. En ook daar kunnen we gratis van gebruiken.

 Ondertussen nemen we afscheid van Noorwegen terwijl we de Oslofjord uitvaren.
Om half zeven hebben we een tafel gereserveerd en terwijl we genieten van het schitterend uitzicht vieren we onze laatste vakantieavond.

En dan breekt de alleerlaatste dag van de vakantie alweer aan. Met de lift gaan we naar de 15e verdieping van het schip. 

Daar wordt in het observatorium, het ontbijt geserveerd. 
En dat is ook het moment waarop we Kiel binnenwaren. Einde van een mooie vakantie waarin we heel veel hebben gezien. Het enige wat ons nu nog rest is toch dat hele eind rijden van Kiel naar huis........