Welkom

WELKOM op mijn blog.

Ik hoop dat je met veel plezier zult volgen wat er zoal rondom THE5OAKS te beleven valt.


Over de bewoners: HARRY , maatje van Yvon, opa van Nanne en Noud en YVON, (alweer bijna 20 jaar onafscheidelijk) maatje van Harry, moeder van Robbert en Yvonne, oma van Nanne en Noud. Over Jonze labradorvriend Binq, die alweer 2 jaar ons leven deelt. Over de andere dieren die er waren staan nog veel leuke verhaaltjes te lezen.

Ik schrijf over onze belevenissen, de verbouwing, de leuke en minder leuke dingen die op ons dagelijks pad komen. Over dat het heerlijk wonen is op het Overijsselse platteland.

En natuurlijk maak je me heel erg blij met je reactie!

Groetjes Yvon

donderdag 5 december 2013

Even bijpraten.....

Het is wel heel erg stil geweest de afgelopen maanden he. Het leven hier leek heel erg veel op een achtbaan. Het ene moment dachten we dat we nu weer lekker gewoon verder konden en voor we het wisten zaten we weer diep in een dal.  DH die weer ziek werd en toen, half oktober ikzelf die midden in de nacht per ambulance werd afgevoerd naar het ziekenhuis. En dan lig je ineens op de afdeling hartbewaking met een hart dat volledig ontspoort is. Kortom, er valt niet veel te vertellen dan alleen dat we nog steeds verzuchten: Pffff wanneer wordt alles weer een beetje normaal?

De afgelopen anderhalve maand heb ik best veel last van bijwerkingen van de medicatie die ik nu moet gebruiken om  mijn hart ritme onder controle te houden. Kortademig, heel moe, slecht slapen, last van mijn ogen en mijn concentratie is ook ver te zoeken. Kortom, ik had even geen puf om hier iets te schrijven. En bovendien had ik niets leuks te melden.

Maar, nu toch maar besloten om even een berichtje te plaatsen.
Zoals de meesten weten hebben we dit jaar een mooie grote eettafel gekocht. Maar daar ontbraken nog een aantal stoelen bij. Mijn wens is altijd geweest om daar 6 windsor stoelen bij te hebben. Maar die worden niet meer gemaakt. Althans ik ben ze nog niet tegen gekomen in beukenhout. Ik weet dat ze wel in Engeland te koop zijn maar voor meer dan 400 pond per stuk wordt dat een veel te kostbare zaak.

Ik zoek dus al een hele tijd op marktplaats en daar zag ik vorige week 4 stoelen staan. Precies die ik graag wil  En die hebben we gisteren dus opgehaald. 4 mooie stoelen voor een betaalbare prijs. We moesten er wel helemaal voor naar Baarle-Hertog, maar dat hadden we er wel voor over. Dit zijn ze.... Mooi he? Dus nu nog 2 te gaan....




zaterdag 28 september 2013

Dit is dan de plek waar het begint. Het kapucijnen klooster in Velp. Daar ben ik weer vier dagen geweest om te quilten in de stilte van het klooster. 
Na samen koffie te hebben gedronken met de andere deelneemsters konden we onze spullen naar de kamers brengen.


Slapen deden we in het dormitorium van het Clarahuis.

Dit is de refter, de plek waar we alle maaltijden gebruiken. Heerlijk eten, vers bereid uit de tuin van het klooster.



Zoals deze heerlijke salade met de bloemen van de Oost-Indische kers.


Natuurlijk heb ik  weer vaak zitten genieten van het heerlijke uitzicht. Een rustplek op momenten waarop je even alleen wil zijn. 



Maar ik was niet de enige die daar van ggenooit. Ook de andere deelneemsters kon je er regelmatig vinden

En niet te vergeten de twee "huis" (klooster) katten. kwamen ons regelmatig gezelschap houden.

En zeg nou zelf, dit uitzicht nodigt toch uit om van te genieten?

Maar dat was niet de enige plek waar je lekker kon zitten. 







Drie keer per dag gingen we voor een stiltemoment naar de kapel. 's morgens om half acht, 's middags om twaalf uur en om zes uur voor de laatste keer. 's morgens hielden we de stilte tot na het ontbijt. En de rest van de maaltijden mocht er wel gepraat worden. Het is eigenlijk best prettig om tijdens de maaltijd stil te zijn. Het is even wennen alleen de geluiden van de messen en de vorken te horen.

Op dinsdagavond heeft Wout Oosterkamp met behulp van zijn klankschalen ons heel veel geleerd over geluid, stilte en de beleving daarvan. Dat was een geweldige ervaring. 
Op woensdagmorgen hebben we een groepsfoto gemaakt rond het werk wat we tot dan hadden gemaakt. 



Heerlijk werken met de hand, rustig, zonder het geluid van naaimachines. Dat past zo bij waar die dagen om gaat. Even afstand nemen van de hectiek van alledag. Je bezinnen op de dingen van het leven die er toe doen. Ontmoeten, delen, tot rust komen, zowel lichamelijk als geestelijk.


Het waren weer inspirerende dagen en net als vorig jaar geen seconde spijt dat ik er aan heb deelgenomen. Jammer dat goede dingen zo snel voorbij gaan. 


maandag 8 juli 2013

kampioen



Dit  is kleindochter Nanne met haar Faramir. In maart heeft Nanne tijdens het paardrijden een ongeluk gehad waarbij ze een heel akelige breuk in haar sleutelbeen opliep. Operatie was noodzakelijk en er is een plaatje ingezet.



Toch gaf ze de moed niet op en begin juni is ze weer voorzichtig gaan trainen. 



Afgelopen weekeind waren de kringkampioenschappen en Nanne is kringkampioen geworden. Dat betekent dat ze in september mag meedoen aan het Overijssels kampioenschap.



Hier de trotse kampioen met haar nieuwe paardendeken. En de beker. 

En ik? Ik ben een hele trotse oma die dubbel trots is omdat ze na het ongeluk weer helemaal terug is gekomen.




Ach, en alhoewel ik er niet bij kon zijn heb ik me ook best vermaakt het afgelopen weekeind. Lekker buiten onder de parasol met een spannend boek en een heerlijk broodje zomerkoninkjes.



vrijdag 5 juli 2013

Knopen doorhakken......

Tja, welke, zul je je afvragen.
Allereerst heb ik besloten de komende tijd meer aan mijzelf te denken. Klinkt misschien egoïstisch maar zo voelt het niet. Mijzelf niet meer geweld aan doen door altijd maar voor iedereen klaar te staan. Niet dat ik daar mee stop maar wel dat ik me eerst ga afvragen of ik het wel aankan zonder dat dat ten koste gaat van wat belangrijk en goed is voor mij.

Verder heb ik een lijstje gemaakt van dingen die ik echt MOET doen en ik ga, ondanks mijn vermoeidheid proberen die één voor één af te werken. Zal weer een stukje rust in de bovenkamer opleveren.

Ook kreeg ik een mail dat er in september weer een midweek "quilten in het klooster" wordt georganiseerd. Ik heb daar vorig jaar ook een paar logjes over geschreven. En ik heb besloten me weer op te geven. Misschien goed na het hectische afgelopen jaar om weer een paar dagen de stilte op te zoeken.

Even goed zijn voor mezelf.

Dus, al is het geen 1 januari... ik heb wel een paar goede voornemens......

Tot slot twee foto's. De eerste van de allereerste quilt die ik ooit maakte. en de laatste van ons Manneke en Jordy.... een foto uit betere tijden. En dat is wat ik me voor ogen wil houden. Met plezier terug kijken op mooie herinneringen en proberen er nog een heleboel bij te maken.

Fijn weekeind allemaal.





zaterdag 29 juni 2013

Terug van weggeweest

Eindelijk weer een berichtje van mij. Na het overlijden van Verdi komen we langzamerhand weer in een normaal ritme. Slapen beter, dus voel je je ook een beetje beter. Al is het wel heel erg stil in huis. Maar de vermoeidheid bleef.  Via de huisarts had ik   bloed laten prikken maar niet op D. Dus volgens hem was alles goed en was ik depressief. Hij wilde me aan de pillen. Maar ik voelde me alleen zo moe en echt niet depri. Dus naar de internist. Afgelopen week de uitsla van de internist gehad. Alles is oke behalve dat ik een mega tekort heb aan vitamine D. En dat verklaart ook de vermoeidheid. Dus niets pillen tegen depressiviteit maar aan de vitamine d. Ik krijg nu een mega boost in één keer en dan tien weken een flinke doses. Hopelijk knap ik daar van op.

De afgelopen weken hebben we echter niet stil gezeten. Althans Dh dan. En dit is het resultaat. Eindelijk kunnen we rondom huis lopen. Laat nu de zomer maar beginnen. Eerst de tuintafel (en parasol) weer neerzetten en dan langzamerhand de tuin inrichten. Maar daar nemen we de tijd voor. Eerst alles rond het straatwerk netjes maken. Dan lavendel planten (ik heb de hele voorraad van de plaatselijk bloemenwinkel opgekocht) en dan zie we wel weer verder. Ik verheug me er op dat ik binnenkort weer wat meer energie heb.






woensdag 5 juni 2013

Ons Manneke

Na een zwaar half jaar waarin we Verdi steeds zieker en zieker zagen worden was het vandaag een moeilijk dag.
We hebben afscheid van hem genomen. 8 jaar is hij bij ons geweest. In 2005 kwam hij verhuizen van Vlaanderen naar Bergentheim.


Hij vond het heerlijk om lekker te wandelen

 Helaas na drie weken kreeg hij het ongeluk waarna dat allemaal niet meer kon.
 Wel had hij inmiddels geleerd dat autorijden best leuk was omdat je overal mee naartoe mocht.

 Maar ook heerlijk op de bank liggen was één van zijn hobby's.

 Zoals al die heerlijke vakanties in Denemarken. Ach, er valt nog zoveel over Verdi te vertellen. Het waren 8 geweldige jaren waarin we van hem hebben mogen genieten.

In die acht jaar bleek Verdi een super hond te zijn. Ons maatje, ons manneke. Helaas is daar nu een eind aan gekomen. In december werd een tumor in het bot van zijn kop geconstateerd. Dat werd steeds groter en groter. Hij werd blind aan één oog en ook het andere oog werd aangetast. Hij viel af, kreeg erge bloedarmoede. en de laatste weken verdween het leven uit de hond. We hebben het moeilijke besluit genomen en hem verder lijden en pijn bespaard. Vanmorgen is hij in de armen van Harry rustig ingeslapen.

Dit is de laatste foto die is gemaakt. Afscheid van de baas.


We zullen hem zo missen. Lieve Verdi.

zaterdag 11 mei 2013

vooruit zien

Op dit moment is het moeilijk om vooruit te zien.  We leven zo'n beetje bij de dag. Maar toch stilletjes aan proberen we er wel mee bezig te gaan: het leven "na Verdi". Moeilijk maar het zal toch één dezer dagen een feit zijn.
De vakantie hadden we dit jaar al geschrapt omdat we niet weten hoe het allemaal zal lopen. Maar toch....... We willen graag weer richting het noorden en dan vooral naar Zweden of Noorwegen. En , hoe hard het ook klinkt, dat kan als je geen hond hebt. Dus we zijn ons een beetje gaan oriënteren  En dan al vast voor volgend jaar. Het is alweer vier jaar geleden dat we voor het laatst zijn weggeweest.
Dus op zoek naar oude kaarten en mogelijk fotoboeken. Helaas hebben we geen fotoboeken gevonden maar wel een reisverslag dat de vader van DH ooit in 1968 heeft gemaakt van de reis naar Noorwegen met het gezin. En de vader van DH had geen fototoestel maar wel verf en penselen. En hij heeft  mooie tekeningen gemaakt waarmee hij het reisverslag heeft geïllustreerd.
Ik wil er een paar laten zien, Zo bijzonder!








En daardoor geïnspireerd dus nog fanatieker op zoek naar "het"" vakantiehuis in Noorwegen. Rustig gelegen met uitzicht over de fjord.



En dit wordt hem dan........ rustiger kun je je haast niet voorstellen. Met een schitterend uitzicht.
Dus we hebben een heel jaar om er met heel veel plezier  naar toe te leven......


donderdag 9 mei 2013

Net.....

Als je denkt aan bollenvelden dan denk je aan de streek rond Hillegom. Maar..... DH verrastte me net met me hier mee naar toe te nemen.


We zouden even een stukje rondrijden. Te lang weg kan niet ivm Verdi maar even er uit. En toen bracht hij me naar de bollenvelden. Op nog geen 500 meter van ons huis...... Even genieten van de schitterende kleuren.

woensdag 6 maart 2013

even genieten....

Wat was het gisteren een schitterende lentedag. En ook vanmorgen kwam de zon weer heel mooi op. Dus even genieten van wat geschoten plaatjes....