Welkom

WELKOM op mijn blog.

Ik hoop dat je met veel plezier zult volgen wat er zoal rondom THE5OAKS te beleven valt.


Over de bewoners: HARRY , maatje van Yvon, opa van Nanne en Noud en YVON, (alweer bijna 20 jaar onafscheidelijk) maatje van Harry, moeder van Robbert en Yvonne, oma van Nanne en Noud. Over Jonze labradorvriend Binq, die alweer 2 jaar ons leven deelt. Over de andere dieren die er waren staan nog veel leuke verhaaltjes te lezen.

Ik schrijf over onze belevenissen, de verbouwing, de leuke en minder leuke dingen die op ons dagelijks pad komen. Over dat het heerlijk wonen is op het Overijsselse platteland.

En natuurlijk maak je me heel erg blij met je reactie!

Groetjes Yvon

maandag 28 januari 2013

Niet veel....

Eigenlijk heb ik niet veel te vertellen. Quilten komt weinig van. Momenteel ben ik wel weel aan het lezen geslagen. En verder probeer ik het, tussen alle drukte door, een beetje rustig aan te doen. Over twee maanden alweer is het quiltweekeind waar de nodige voorbereidingen voor moeten worden getroffen. Gelukkig gaat Els de voor-bespreking met het hotel doen zodat ik daar niet helemaal naar toe hoef (Els woont daar niet al te ver van vandaan).

Er hebben zich 33 dames opgegeven dus het beloofd een gezellige drukte te worden. Gezellig is het altijd al en dit keer komen er ook een aantal nieuwe deelneemsters dus dat wordt spannend.
Toch wel heerlijk om van vrijdagmorgen tot zondag na-middag alleen met je hobby bezig te kunnen zijn. Voor het (heerlijke) eten wordt gezorgd en wil je je even terug trekken? Dat kan wat een eigen kamer met badkamer en TV en internet is toch wel erg lux.....

Wie weet komt het quiltvirus bij mij tegen die tijd weer boven drijven..... Leuke dingen genoeg die ik zou willen maken maar de puf om er aan te beginnen ontbreekt nog.

Gelukkig komt iedere dag onze eekhoorn voorbij en die plaatjes kan ik in ieder geval wel met jullie delen.






vrijdag 25 januari 2013

Jordy

Ik krijg veel vragen hoe het met Jordy gaat. De eerste dag was hij nogal van streek. 

Op het moment dat dinsdag de buurman Bertje met zijn kraan wegbracht richting oprit begon Jordy kei hard te gillen. En hij volgde met zijn kop de hele rit. Af en toe stond hij doodstil te luisteren alsof hij verwachtte dat Bertje nu wel zou reageren op zijn gegil. Maar alleen het geluid van de kraam was te horen. En al de tijd dat hij de kraan hoorde bleef hij gillen. Zo verdrietig. Ik was bij hem de wei in gegaan om hem wat af te leiden. Borstelen, worteltje geven. Tegen hem praten. Maar er ontging hem niets.
De dagen daarna is hij rustiger geworden. Hij gilt niet meer maar zodra hij ons hoort,. of het nou de auto is, de schuttingdeur of onze stem, ja... dan laat hij zijn stem flink horen. We zorgen er voor dat we meerdere malen per dag bij hem gaan kijken. 's Avonds krijgt hij warmte slobber en ik blijf bij hem tot hij dat op heeft. Daarna volgen de wortels van de baas en Harry staat daar bij te kijken.  Vanavond, toen de wortels op waren zei Harry: Nou... ik ga hoor! Jordy keek hem aan, draaide zich om en sjokte zijn stal in. Daar was nog lekker hooi... En zo staat hij dan 's nachts in zijn stal. Vaak met zijn hoofd buiten de deur maar met zijn benen in een dikke laag stro. Maar zodra ik 's morgens naar buiten kom om de vogels te voeren dan begint hij wel te roepen.... Tja het is zo'n lekkere knuffel.....
Nog een paar herinneringsfoto's...... Wat kan er toch snel iets veranderen.....









vetbollen

Jaren geleden maakte ik altijd zelf de vetbollen voor de vogels. Later ging ik ze in de dierenwinkel kopen. Maar vorig jaar kocht ik in de supermarkt een emmertje vol. Maar de vogels keken er niet aan om. Ik dacht eerst dat het misschien oude vetbollen waren. Dus aan het begin van deze winter een nieuw emmertje gekocht. Maar ook naar deze bollen wordt niet omgekeken. Al vriest het dat het kraakt en al is er verder geen voedsel meer. De bollen blijven onaangeroerd.
Wat me wel is opgevallen is dat ze er zo donker uit zien. In ieder geval zitten er bijna geen zaden meer in. Ik heb er nu een paar kapot gemaakt en meng dat dan door het andere voer dat ik strooi. Ben benieuwd of ze zo wel worden opgegeten.
Net of het oud vet is waar ze van worden gemaakt.
Is dat jullie ook opgevallen?

Oh ja.... ook nog even een paar mooie foto's.... Gelukkig scheen het zonnetje want de meeste dagen was het hier helemaal grijs...









woensdag 23 januari 2013

Bertje

Vandaag was een moeilijke dag. Bertje moest worden weggehaald. Gisteren had de buurman met zijn kraan Bertje op de oprit gelegd onder een zeil heeft hij daar vannacht gelegen. Want ze konden vanmorgen tussen 6 uur en vanavond 10 uur hem komen ophalen.
Dat is nu gebeurd. Moest wel even flink slikken toen dat gebeurde. Nu moeten we ons op Jordy richten.
We proberen hem veel afleiding en aandacht te geven. Dus vandaag gebeurde er weer iets waar hij altijd veel plezier aan beleefde...... Een wandelingetje met de baas door het bos.



Omdat we niet weten waar Bertje aan is gestorven houden we Jordy nu extra goed in de gaten.

maandag 21 januari 2013

Bertje

Vanmiddag vonden we Bertje in zijn stal. Liggend in het stro. We dachten dat hij lag te slapen maar helaas. Hij was dood. We snappen niet hoe dit heeft kunnen gebeuren. Nu staat Jordy alleen. We moeten hem goed in de gaten houden want ze zijn bijna 15 jaar onafscheidelijk geweest. Vanaf dat ze veulen waren.


Winter wonder land

Het is echt zo wit..... En nog steeds sneeuwt het.

 Als er zoveel sneeuw ligt is alles zo stil. En altijd als er sneeuw ligt en het zo stil is moet ik denken aan het gedicht van Jacqueline van der Waals: Winterstilte...







De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witten rijp beijzeld.

De boom houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
't Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.

De grond is wit, de nevel wit,
Wat zwijgend tooverland is dit?
Wat hemel loop ik onder?
Ik vouw de handen en aanbid
Dit grootsche, stille wonder.



De vogels zijn gevoerd. Dus het is rondom the5oaks ook weer een drukte van belang. Wel een koppel van 25 duiven die proberen de eikels onder de sneeuw vandaan te halen. En bij de voedertafel , er zijn Vlaamse gaaien, merels, roodborstjes, mussen, vinken, geelgors en grote bonte specht. En af en toe ziek ik een grote roofvogel rondvliegen. Tja, die moeten ook eten.

De eekhoorn hebben we gisteren nog gezien. Vandaag is het hem denk ik te veel sneeuw of hij heeft gisteren zijn buikje zo vol gegeten dat hij er weer een paar dagen tegen kan.
En natuurlijk probeer ik dan foto's te maken.




zondag 13 januari 2013

Leuk idee

Op een paar andere blogs zag ik foto's van de blogster toen ze 21 jaar waren.
Hier een van mij als trotse moeder...... Alweer 41 jaar geleden. Wat gaat de tijd toch snel.


vrijdag 11 januari 2013

Ons manneke......


Het gaat al vanaf de zomer niet zo goed met Verdi. Hij werd kortademig en we dachten dat het misschien aan zijn hart zou liggen. Ook kreeg hij de afgelopen weken een bult boven op zijn kop die steeds groter werd en we vonden dat hij niet goed meer kon springen. Elke keer als hij op de bank wil springen tast hij met zijn snuit eerst af hoe hoog hij moet. Ook zijn linkeroog begon steeds meer uit te puilen.
Dus vanmiddag naar de dierenarts geweest.


Geen goed nieuws.
Verdi heeft een tumor in het schedelbot boven zijn oog. De tumor groeit naar buiten en naar binnen. Daardoor komt er druk op zijn linkeroog en daarmee kan hij niet goed meer zien. Verder heeft hij een verlamming aan zijn stembanden waardoor hij regelmatig een benauwd gevoel heeft en dus gaat "hoesten". (Het schijnt dat labradors daar vaker dan andere honden last van hebben) We vonden het al zo vreemd dat hij de afgelopen weken nauwelijks meer blafte. We kregen het advies hem de komende maanden nog maar goed te verwennen want Verdi heeft nog maar een paar maanden te leven. Alhoewel we wel een niet al te rooskleurige boodschap hadden verwacht. Dit niet. Er is helaas niets aan te doen. Dus nog maar een paar maanden en dan moeten we afscheid nemen van ons manneke....
Ik heb echt heel verdrietig.

vrijdag 4 januari 2013

Eindelijk

Al ruim een jaar zijn we op zoek naar een nieuwe tafel.

Mijn wens was altijd een mega eettafel waar we met de hele familie omheen kunnen zitten.
De tafel die we nu hebben is niet echt klein maar toch..... in de grote woonruimte staat hij er een beetje verloren bij.


Via marktplaats, advertenties van meubelzaken. etc. Maar de afmeting die ik in gedachten had was haast niet te krijgen of hij moest speciaal worden gemaakt of  megaduur.
Gisteren moest ik boodschappen doen en kwam langs een nieuwe meubelzaak. Ach....even naar binnen wippen kan geen kwaad...... Je weet maar nooit.  En toen ik binnen kwam zag ik heb...... Precies waar ik naar op zoek was. Mooi, groot, zonder te massief. En de afmetingen? 3 meter lang  en 1.10 meter breed. 

En het leuk was hij was nu voor minder dan de helft afgeprijsd. Want zulke tafels is niet veel vraag naar.
En dit wordt hem dan....... Nog twee weken wachten en dan wordt hij bezorgt. Is hij niet mooi?????


En het grote voordeel van zo'n grote tafel is dat hij ook ideaal is om een quilt op te dubbelen hihihihi.