Hoera......

Gelukkig mijn laptop is gerepareerd. Nieuwe harde schijf erin en voor de zekerheid ook maar een externe harde schijf aangeschaft...... De basisprogramma's zijn weer geinstalleerd en vanmiddag druk bezig geweest om weer toegang te krijgen tot internet en dat viel niet mee want...... wat was het wachtwoord voor de router nou ook alweer. Ik had die niet geinstalleerd en het bedrijf die dat had gedaan (en waar ik hem gelukkig ook dit keer heb laten repareren) wist het ook niet meer en dacht dat hij het wel ergens voor ons had opgeschreven. Maar na lang zoeken kon ik niets vinden. Maar tegenwoordig is er de techniek..... ik heb mijn oude comuter opgestart en vanaf afstand kon het bedrijf via die computer het wachtwoordt resetten en voila...... ik had weer toegang.
En dan merk je pas hoeveel je te vertellen hebt na amper 10 dagen. Allereerst over de verbouwing ... Maar dat houden jullie tot morgen tegoed omdat ik de foto's etc. nog moet uploaden.
En ook over de dieren..... Eén verhaaltje wil ik wel vertellen.

Vanmiddag.... De werklui zijn weg en het begint een beeetje schemering te worden. De baas wil toch nog even een stukje met Verdi aan de wandel en merkt bij het richting bos lopen dat Bertje (één van de pony's) er van door is.

Dus binnen een minuut staat de baas weer in de keuken om Verdi in huis te doen. Eerst rondom het huis gezocht, op de weg, het bouwland, maar nergens een pony te bekennen. Inmiddels stond Jordi te gillen dat hij zijn maatje kwijt was. Samen zijn we toen richting bos gelopen, gewapend met een boterham en een paar wortels als lokmiddel. En terwijl we lopen te roepen horen we achter ons Jordi gillen want die zag ons ook nog eens weglopen.

Nu staat er in het bos een zomerhuis. Een oud boerderijtje, midden op een mooi grasveld. En als we daar aankomen wat zien we? Jawel hoor daar staat meneer zich heerlijk te goed te doen aan het malse gras. En terwijl we dichterbij komen neemt hij echt niet de moeite om op te kijken. Zo druk heeft hij het met zich vol proppen met al dat heerlijk gras.

Hij laat zich heel gelukkig gemakkelijk pakken en dan ziet hij ineens dat wij toch wel heel erg lekkere dingen bij ons hebben.

Al kauwend slentert hij achter ons aan richting ons huis. Een echte dondersteen, dat is het..... Want het is niet de eerste keer dat hem dat is gelukt. Hoe hij het voor elkaar krijgt? We weten het niet, maar regelmatig lukt het hem om er tussen uit te knijpen.....

ZO... het eerste verhaaltje op de gerepareerde laptop. Er zullen er de komende dagen nog veel volgen want ik heb heel veel te vertellen.....