Welkom

WELKOM op mijn blog.

Ik hoop dat je met veel plezier zult volgen wat er zoal rondom THE5OAKS te beleven valt.


Over de bewoners: HARRY , maatje van Yvon, opa van Nanne en Noud en YVON, (alweer bijna 20 jaar onafscheidelijk) maatje van Harry, moeder van Robbert en Yvonne, oma van Nanne en Noud. Over Jonze labradorvriend Binq, die alweer 2 jaar ons leven deelt. Over de andere dieren die er waren staan nog veel leuke verhaaltjes te lezen.

Ik schrijf over onze belevenissen, de verbouwing, de leuke en minder leuke dingen die op ons dagelijks pad komen. Over dat het heerlijk wonen is op het Overijsselse platteland.

En natuurlijk maak je me heel erg blij met je reactie!

Groetjes Yvon

woensdag 25 maart 2015

De eerste dagen van Binq

Binq woont alweer 4 dagen bij ons. En het is alsof hij hier al jaren woont. Gelijk al vanaf dag één konden we hem los laten lopen. Want, waar Harry loopt, loopt Binq.

Gelijk vrijdag ochtend, toen Harry de auto inpakte (ik had nl. een quiltweekeind) liep hij gewoon mee naar de oprit. De auto stond nog niet open of hij zat er al in. De postbode kwam, Binq begroette hem maar bleef keurig in de buurt. Een kennis stopte voor een praatje, Binq begroetten hen maar bleef netjes in de buurt.



De eerste dagen waren Harry en Binq dus met z,n tweetjes. Maar de verhalen die ik hoorde als ik belde waren alleen maar positief. En toen ik zondagavond thuis kwam, was daar een dolenthousiaste Binq die me tegemoet kwam. En toen de auto moest worden uitgepakt mag je drie keer raden wie eer als eerst in zat...... Alsof hij wilde zeggen: "dat lukt je geen tweede keer, weg gaan zonder mij!".
Niet moeilijk te raden toch?



Het is alsof Binq al heel lang hier woont. Inmiddels weet hij zoveel dingen. Zoals Jordy. Al heel snel hebben ze kennis gemaakt en nu zijn ze steeds vaker in elkaars gezelschap. Het avond ritueel, Jordy die komt melden dat het echt etenstijd is,  heeft Binq ook al snel door. Hij is er dan ook altijd in de buurt.

 Lekker even snuffelen aan elkaar..

 En dan, als de baas met de slobber door de poort gaat en Jordy er achteraan kuiert, is het Binq die de gelederen sluit.

 Het geuzelvendel op de thuismars.....


 En als de baas het hooi in het stalletje doet wacht Binq .....
 En dan is het alweer avond geworden. Een uitgetelde hond ploft neer. Lekker bij de kachel.



Het is zo bijzonder om te zien hoe snel Binq zijn plekje bij ons heeft gevonden. Toen we reageerden op de oproep voor een nieuw thuis voor Binq vertelde zijn baasje dat hij echt niet wegloopt. Ik weet nog dat ik dacht dat dat wel zo kon zijn maar dat hij dat bij ons echt niet gelijk zou doen. Maar Robby had gelijk. Hij loopt echt niet weg. En zeker  niet de weg op. En waar Harry loopt, loopt Binq en waar we zitten, ligt Binq (meestal onder de tafel). 's Morgens om 7 uur ligt hij nog rustig op zijn kussen en als hij ons dan hoort of ziet moet gelijk die staart weer overuren maken. Want wat je ook doet of zegt, altijd is er die kwispel.... Kort om..... Binq is een geweldige hond. Dank je wel Robby en  Marinda dat jullie hem aan ons hebben toevertrouwd.



Er is een gedicht van Aart van der Leeuw. Als ik Harry en Binq zo rond zie lopen over het erf dan moet ik gelijk aan het eerste deel denken:


De landman gaat, nu de avond is gevallen, 

En de arbeid slaapt, voor 't laatst zijn hoeve rond; 
Hij keurt het werk der knechts in schuur en stallen, 
En als zijn schaduw volgt hem trouw de hond.



En zo is het..... Als een schaduw volgt Binq trouw zijn nieuwe baas.



donderdag 19 maart 2015

De verhuizing

En vandaag was het dan zover. We zouden Binq ophalen. Al vroeg op pad. Het is toch 5 kwartier rijden.
Best zenuwachtig. Hoe zou hij in het echt zijn? Zou de klik er zijn?

We kwamen iets te vroeg aan maar de eigenaar was buiten aan het werk. Hij begroette ons en terwijl hij dat deed kwam er een groot, zwart, ietwat onbenullig lompe viervoeter aanstormen. Dat was dus Binq. Zo enthousiast, zo vriendelijke, zo lief. Echt ik viel als een blok voor hem en hij? Hij voor Harry.
Na allerlei informatie over gedrag, voeding e.d. was het een emotioneel afscheid. Maar hij is dan wel verhuisd, ze zullen altijd welkom blijven als ze hem willen bezoeken.
En wij gaan zeker nog een keer die kant op...

In de auto was Binq rustig al piepte hij af en toe wel wat. Dus voor we de snelweg op draaiden even, op advies van zijn baasje, door rijden en een boswandelingetje maken.



Thuis gekomen eerst het huis door. We kwamen er achter dat hij (gelukkig) geen trappen kan lopen.
Toen was het tijd om het erf rond te gaan.


En tja..... als dan je nieuwe baas weer naar buiten gaat vind jij dat niet leuk.

Binq zou een stevige drinker zijn was ons verteld. Maar goed dat we gewaarschuwd waren want inderdaad. Hij is een onbenullige drinker. Op advies geen bak water maar een emmer water neergezet. Wow..... wat een natuurgeweld. Dat kun je geen drinken meer noemen, dat is tanken...... Ik heb er een filpmje van maar dat houden jullie nog tegoed.




 's Middags stond een wandeling over de weilanden op het programma en kennismaking met Jordy. Nou, dat was snel gedaan. Jordy keek met een blik van: "Oh.... weer een labrador?". En Binq keek met een blik van "Ohhhhh zo'n kleintje, dat kun je toch geen paard noemen". Dus dat hadden de heren snel geregeld.
 En kuieren met de nieuwe baas is toch best leuk. En ook voor de nieuwe baas is dat leuk. Waar hij gaat, gaat Binq. Als hij aan tafel gaat zitten, ligt Binq aan zijn voeten.

En niet zomaar aan zijn voeten. 














De dag werd afgesloten met samen Jordy eten brengen en samen met de kruiwa gen hooi naar de wei. En toen samen naar huis lopen. En nu? Nu ligt mijnheer uitgeteld onder de tafel te slapen.

We zijn nog geen halve dag verder en het is alweer zover dat er een tuinkussen onder de tafel ligt en Binq heeft daar zijn eigen tent...
Ja het komt allemaal goed met onze nieuwe huisgenoot. Wij genieten van hem en hij van ons.





dinsdag 17 maart 2015

Alweer bijna twee jaar geleden....

Het is alweer bijna twee jaar geleden dat we afscheid hebben genomen van "ons Manneke", Verdi.

Aanvankelijk wilden we geen hond meer. Het had best veel voordelen. Geen hondeharen, kunnen gaan en staan waar je wilt. Eindelijk eens die gewenste vakantie naar Noorwegen.
Zucht... allemaal waar, maar wat missen we een natte neus om ons heen. Zo'n dier wat naar je toe komt als je je rot voelt. Die lekker tegen je aankruipt. Waar je lekker tegenaan kunt kletsen. Zo'n dier wat al je geheimen bewaart en ze nooit verder verteld. Kortom.... WAT MISTEN WE EEN HOND!!!!!

Dus de afgelopen maanden voorzichtig op zoek naar een nieuwe maatje. Het moest wel weer een hond worden die door omstandigheden een nieuwe baas zocht.

We zijn al een keer naar het asiel geweest om naar een hond te kijken. Maar er was geen klik. En omdat we met onze Doerak en Verdi zulke fantastische honden hadden gehad was dat wel een voorwaarde.




Doerak kwam onverwacht in ons leven. 's Avonds gevonden, vastgebonden aan een container terwijl het vroor. Een hond die vermoedelijk als fokteef was gebruikt. Niets kende, overal bang voor was. Ach, jullie kennen zij n verhaal. En daarna Verdi, onze blonde Belg. Alweer zo'n verhaal apart.

Wat nu... Weer een labrador of toch een keer een ander ras, of helemaal geen raas. Eigenlijk maakte dat in eerste instantie niets uit. Maar toch, steeds weer kwamen we terug op een labrador.

En gisteren las ik een oproep voor een goed tehuis van een zwarte labrador van 7 jaar. Een hond die gewend was om lekker rond het huis te kunnen sjouwen. Een hond waarvan de eigenaar het heel erg vond dat hij hem door omstandigheden moest weg doen.
Het verhaal sprak ons aan maar vooral het verhaal achter de hond sprak ons aan. En de foto? Dat was eigenlijk liefde op het eerste gezicht.

We gaan hem deze week ophalen. Spannend. Weer een maatje...... Hier is hij dan...
En zijn naam? BINC...

Er zullen hopenlijk weer veel verhalen volgen van onze nieuwe huisgenoot.




maandag 16 maart 2015

voorjaar

Het voorjaar staat voor de deur....
Na maanden toch de vogels maar bijvoeren zagen we eergisteren weer een eekhoorn.







En ineens was daar weer de grote bonte specht en de buizerd.

En al maanden zwerft er een zwarte kat rond. Regelmatig voeren we hem bij.Meestal zien we hem niet maar de laatste dagen steeds vaker durft hij dicht bij huis te komen.

En ook de roodborstjes laten zich zien. Hangend aan de grote vetstaven van de vogelstichting. Die vinden ze heel wat lekkerder dan de vetbollen die je in de winkel koopt. Die laten ze hangen maar deze lusten ze wel pap van.

En aan de nestkastjes kun je pas echt zien dat de lente er aan komt. Er meldt zich regelmatig een vogelpaartje. Dan weer een pimpel of een koolmezen paar maar het nestkastje onder de overkapping van de schuur is dit jaar volgens mij echt gekraakt door een mussenpaar. Pa zit er boven op en ma zit er steeds vaker in. Af en toe steken er flinke stukken hooi naar buiten. En ook de paarde haren van Jordy vinden stevig aftrek.



Laat de zomer maar komen. Heerlijk..... lange dagen, lekker buiten eten....... Deuren weer open.