Welkom

WELKOM op mijn blog.

Ik hoop dat je met veel plezier zult volgen wat er zoal rondom THE5OAKS te beleven valt.


Over de bewoners: HARRY , maatje van Yvon, opa van Nanne en Noud en YVON, (alweer bijna 20 jaar onafscheidelijk) maatje van Harry, moeder van Robbert en Yvonne, oma van Nanne en Noud. Over Jonze labradorvriend Binq, die alweer 2 jaar ons leven deelt. Over de andere dieren die er waren staan nog veel leuke verhaaltjes te lezen.

Ik schrijf over onze belevenissen, de verbouwing, de leuke en minder leuke dingen die op ons dagelijks pad komen. Over dat het heerlijk wonen is op het Overijsselse platteland.

En natuurlijk maak je me heel erg blij met je reactie!

Groetjes Yvon

zaterdag 16 mei 2009

Nanne, om's trots....

Drieluik_schommel
Dit is mijn kleindochter Nanne, alweer een jaar of 8 geleden.  Als ze bij opa en oma kwam logeren en op de schommel wilde dan moest die schommel wel eerst worden schoon gemaakt. En dat werkje vond Nanne leuk om te doen.
Schommel_schoonmaken
Een emmertje sop en kliederen maar....
Hangmat
Hier is ze alweer een paar jaardjes ouder tijdens een logeerpartij. heerlijk hangen in de hangmat en plezier voor twee hebben...
Afgelopen donderdag is ze tien geworden. Vanaf haar vijfde jaar rijdt ze paard, hier krijgt ze haar eerste rijles.....
Paardrijden
En het is dan ook niet vreemd dat verjaardagscadeautjes altijd iets met paarden te maken moet hebben. Dit jaar vroeg ze een witte rijbroek en witte rijhandschoentjes want ze doet regelmatig mee aan proeven. Ook het ruiterbewijs is iets waar hard voor geleerd en geoefend moet worden. En dan wil je er als amazone piekfijn uitzien toch?
P6253338
Inmiddels kan ze al goed rijden en haar grootste wens is ooit nog eens een eigen pony. Maar dan zullen papa en mama wel eerst moeten verhuizen.... En helaas zit dat er voorlopig niet in.
P7263793
Dus als ze logeert vermaakt ze zich met Jordy en  Bertje... Helaas zijn die te klein om op te rijden....
En de liefde voor paarden heeft ze niet van een vreemde want haar moeder, haar oma en haar overgrootmoeder....? Allemaal paardenliefhebbers. Die paardrijden heerlijk vinden. En haar overgrootmoeder? Die  ging een eeuw geleden zelfs al als baby mee als passagier bij haar vader, in.....? de zadeltas! Dus de traditie zet zich voort..

woensdag 13 mei 2009

In te stilte.....

P8244075_2 Zondagmorgen..... Als ik opsta is het nog fris, maar de zon schijnt al volop.  Het eerste wat ik zie zijn drie reeen. Ze staan te grazen. Het is stil..... Erg stil..... En met stil bedoel ik dat ik alleen de geluiden van de natuur hoor. De merels zingen het hoogste lied. Ergens in het bos koeren de houtduiven. Een geluid alsof iemand op een holle boomstam hamert betekent dat ook de specht druk in de weer is. Vanuit de wei hoor ik een van de pony's briessen..... Hommels zoemen rond de bloemen die al bloeien en heel in de verte krast een kraai.....  En dat alles wordt versierd met het uitbundige gezang van tientallen andere vogelsoorten......Verder is er geen geluid te horen.....
P6213312
Op de waterbak zit een bouwmannetje. Hij kijkt goed om zich heen om daarna een duik te nemen. Dan vliegt hij naar een struik om in het ochtendzonnetje zijn veren te laten drogen.
Onder de Eiken krioelt het van de rupsjes. De spreeuwen vliegen af en aan. Ze proberen zoveel mogelijk rupsjes in hun bek te proppen....En dan zijn ze weer weg.... naar het nest waar waarschijnlijk een koppeltje hongerige jongen zitten te wachten op het ontbijt....
Op het plankier bij de vijver ligt Tijger lui in het ochtend zonnetje.....
Dsc00121
Ik pak mijn kopje koffie en ga op de tuinbank zitten. Genietend van deze heerlijke "stilte". Dat is echt tot rust komen..... Dat is mijn zondagmorgen.....  In de bijbel staat: "in de stilte zul je Mij vinden...." En inderdaad... in deze stilte kom je er toe om Hem te ontmoeten...

zaterdag 9 mei 2009

Trotse oma

orige week een telefoontje... Kleinzoon van 8 jaar, die keeper is bij DOS-Vriezenveen moest vanmorgen voetballen en zou waarschijnlijk met zijn team kampioen worden. Bij dat evenement konden opa en oma niet ontbreken..... Dat betekende wel om 6 uur opstaan, om om kwart over acht op het veld te zijn want de wedstrijd begon om half negen..... Ja, ja je moet wel wat overhebben voor je kleinkinderen.....
                                      P5096634_2                                                   
Om kwart over acht was Noud met zijn vader al aan het "in" trappen met dit verschil dat er geen bal IN mocht komen.
Papa is niet alleen de vader van Noud maar ook de jeugdleider van DOS.
P5096646 Nog een laatste overleg met de trainer, taktiek bespreken en een Yel om elkaar aan te moedigen.
Gelijk al in de eerste minuut redde oud het team van een tegenpunt.....
De tegenstander was goed. En iedereen wilde maar 1 ding: WINNEN
P5096642
Toen floot de scheidsrechter het eindsignaal. En de winnaar was? DOS.
P5096720
eerst nog een foto van het hele "elftal"Figuur2
en daarna kon het feest beginnen...... En hier achter de computer zit een trotse oma....

woensdag 6 mei 2009

4 en 5 mei... gedenken en herinneren....

Je weet maar nooit waar het nog goed voor is.........
Dat is een uitspraak van mijn moeder... En elk jaar rond 4 en 5 mei komen de verhalen weer boven die mij als kind zijn verteld.
P5066599_2 Mijn voorouders zijn een paar eeuwen geleden gevlucht en uiteindelijk terechtgekomen in Rotterdam. Ze waren Hugenoten. In Rotterdam is ook mijn Opa geboren in 1881. Na zijn huwelijk is hij met zijn vrouw verhuisd naar Scheveningen waar ze een kapsalon zijn begonnen.
Ik heb veel verhalen gehoord over die kapsalon want die was in Scheveningen en iedere zaterdagavond stond mijn opa tot bijna middernacht achter de scheerstoel.
  P5066596
Alle vissers die 's zaterdags weer de haven binnen waren gelopen kwamen zich dan voor de zondag bij mijn opa laten scheren en knippen. Elke vaste klant had zijn eigen scheermes, scheerkwast en scheerkom. Die werden opgeborgen in een zgn "pottenkast". Op de foto hierboven is een stuk van het interieur van de kapperszaak te zien.Met achter mijn opa (als jonge man)  de pottenkast . En daar, in Scheveningen is mijn vader geboren.
P5066602 Mijn moeder is opgegroeid in Roermond, hier een foto achter hun huis met mijnheer pastoor er ook op. Mijn moeder is het meisje met de grote strik in het haar. Het zal rond 1925 zijn geweest dan deze foto is genomen. Mijn moeder komt uit een gezin van 8 kinderen waarvan er 4 op jonge leeftijd zijn overleden. Zij is geboren in 1911.. Op haar 16e is ze naar Scheveningen vertrokken om een opleiding tot verpleegkundige in het psychiatrisch ziekenhuis Endegeest te gaan volgen.
Er was daar ook een afdeling waar mensen met tuberculose werden verpleegd en zo heeft ze mijn vader leren kennen. Een van zijn vrienden lag daar namelijk...  Pas jaren later zijn ze elkaar weer tegen gekomen. De verloving van mijn vader was inmiddels beeindigd en de verloofde van mijn moeder was overleden....
En toen sloeg de vonk over tussen mijn vader en mijn moeder. En in december 1939 zijn ze getrouwd. Het was mobilisatie.P5066615_2
Ze gingen wonen in Scheveningenaan de boulevard. Helaas heeft die droom maar heel kort geduurd. Toen brak de oorlog uit. Mijn vader  vocht bij Rotterdam. Is beschoten en heeft het gelukkig wel overleefd die eerste tien dagen van de oorlog.
In de zomer van 1945 moesten ze hun huis uit omdat het sperrgebied werd. Zij werden geevacueerd. Net als mijn opa en oma. Weg kapperzaak, weg mooi huis.... Mijn opa en oma verhuisden naar Wassenaar en mijn ouders kwamen in Haarlem terecht..... De droom was voorbij. Een leven vol angst was begonnen.
P5066617_3 Het werd steeds moeilijker om aan eten te komen. 80 pond woog mijn moeder op het laatst. En toen in 1943 raakte ze zwanger van haar eerste kindje. Hoog zwanger ging ze hartje winter op pad om op een fiets zonder banden 40 km te fietsen om "ergens" een zakje rogge te kunnen ruilen. Op de terugweg was ze zo uitgeput dat ze langs de kant van de weg in elkaar zakte. Ze kon niet meer. Toen stopte er een Duitse vrachtauto naast haar. Ze was al zover heen dat het haar niet meer uitmaakte wat er gebeurde. Ze voelde dat ze in de laadbak werd getild. Een laadbak vol zuivel, melk, room, kaas, boter. En zij had niets te eten.  Het wonder wil dat er "goede" soldaten in de vrachtauto zaten. Mannen die op hun beurt ook gedwongen waren aan de oorlog deel te nemen omdat anders hun familie gevaar zou lopen. Mijn moeder kreeg melk, stukjes kaas en ze hebben haar thuis in Haarlem voor haar huisdeur afgezet. Met een paar flessen melk, boter en kaas. Want, zoals een van de duitse soldaten vertelde.... hij hoopte dat als zijn vrouw zoiets zou overkomen er iemand zou zijn om haar te helpen....
Toch, door de ontberingen en slechte voeding kreeg mijn moeder niervergiftiging en in februari 1944 werd mijn zus geboren.

P5066618_2  Op een bakfiets is mijn moeder naar het ziekenhuis gebracht omdat er complicaties waren. Te veel narcose hadden voor mijn zusje rampzalige gevolgen. Een hersenbeschadiging.
Toen kort daarna is mijn vader opgepakt en hij eindigde in een kamp in Duitsland. Mijn moeder stond er alleen voor. En de hongerwinter stond nog voor de deur. Dat ze deze tijd is doorgekomen is een wonder en dat mijn zusje deze tijd is doorgekomen ook. Ze leefden van tulpebollen en soms een suikerbiet. Brandstof was er niet. Er was een rattenplaag....... Toen brak het voorjaar van 1945 aan... er gloorde hoop dat de oorlog eindelijk ten einde zou komen. Mijn moeder wist niet of mijn vader nog in leven was. Toen vlak na de kapitulatie van de Duiters kreeg zij bericht van het Rode Kruis dat mijn vader leefde en dat ze hem in Amsterdam kon komen ophalen. Van de laatste voedselbonnen heeft ze meel gekocht, een paar pannekoeken voor mijn vader gebakken, zonder melk en zonder eieren maar toch, pannekoeken. Op een fiets zonder banden is ze van Haarlem naar Amsterdam gefiets. De baby bij de bovenburen achterlatend.P5066619
In Amsterdam heeft ze mijn vader niet kunnen vinden en diep bedroeft moest ze het hele eind weer terug fietsen. Ze is de trap opgestrompeld naar de bovenburen. Kwam huilend de kamer in om te vertellen dat ze mijn vader niet heeft kunnen vinden. En toen zag ze hem zitten, bij het raam. Dodelijk vermagerd. Hij had met een Canadese auto mee kunnen rijden die hem thuis had gebracht.
Over de ontberingen in het kamp heeft mijn vader niet veel willen vertellen. Wel dat hij gevlucht was, zijn vrienden waren doodgeschoten tijdens die vlucht en dat hij drie maanden in een Duits klooster ondergedoken heeft gezeten waar ze hem liefdevol hebben verzorgd en verborgen hebben gehouden. Er zijn zoveel verhalen die ik heb gehoord als kind..... Verhalen over ontberingen, schaarste, honger, angst, heel veel angst.....
Wat mij ook is ingeprent is dat als er schaarste is, je alles kunt gebruiken. Dat je nooit iets moet weggooien want in tijden van nood kun je alles ruilen voor eten Dat is de redding van mijn moeder en mijn zus geweest. Alle linnengoed, mooi servies, meubelstukken, alles is geruild voor eten...Dus nooit iets weggooien wat nog goed is want.....
je weet maar nooit waar het nog goed voor is.!!!!!!

dinsdag 5 mei 2009

Hij is er nog steeds

De hele winter is hij onze gast geweest. Elke dag zagen we hem en we hadden eigenlijk verwacht dat nu het mooier weer wordt hij zich wel in het bos zou terugtrekken. We horen hem regelmatig hameren in het bos. Een flink kabaal, zeker als hij een holle boom "bewerkt".
Maar wegblijven staat niet in zijn woordenboekje.... Elke dag komt hij even "buurten". Onder de bol-esdoorns hangt nog steeds een vogelvoederplaats met wat laatste restjes erin. En daar komt hij op af. Eerst voorzichtig tegen de bast van de boom, letterlijk de kat uit de boom kijken en dan ineens..... zit hij er in de voederplek.... zich te goed doend aan de laatste lekkere hapjes.....
Specht 

maandag 4 mei 2009

Moederdag

Het is dit jaar vroeg "moederdag". Vanmorgen lag er een kaart in de brievenbus gericht aan:
"The first-lady of the 5oaks", afzender: " a loving son"!
P5046592
De binnenkant van de kaart was nog ontroerender....
Je hebt me altijd gesteund, bij alle moeilijkheden! Je was een rots, een schuilplaats, een biechtkapel, een warme deken. Mam, als ik klaar ben met de studie wil ik graag met jou een weekeind weg, samen met elkaar! Ik wens je een hele fijne dag toe.
Liefs,
Je Zoon!