Noorwegen, slot

En dan is de laatste zaterdag in het Fjaerlanddal alweer aangebroken/ De koffers zijn gepakt, we hebben afscheid genomen van de eigenaar van het huis. Gezwaaid naar de eigenaresse van de plaatselijke buurtsuper .en Fjaerland is al weer bezig een herinnering te worden. Nog een laatste blik voor we de tunnel in rijden op weg naar Oslo.

En dat is best een heel eind. Zo'n 400 km. Het eerste deel van de weg hebben we op de heenweg ook gereden.

Sogndal en daarna weer een keer met de ferry over.

Maar dan buigen we links af en gaan is een andere weg richting Oslo. De heenweg was schitterend maar duurde wel erg lang. We hadden besloten de terugweg over een "grote" weg te gaan rijden. De E16. Maar helaas de weg was nog smaller, nog slechter, en nog langzamer dan de heenweg. Op veel plekken is de weg te smal voor gemarkeerde stroken en is inhalen vaak niet mogelijk. En bij tegemoetkomend verkeer (vooral als het vrachtverkeer is) dan moet je echt uitkijken want de weg is wel erg smal. 

Tja.... en dan begint al snel de pech.... over een afstand van bijna 30 km wordt er hard aan de weg gewerkt. Ofwel.... er is geen weg meer, alleen maar rotsboden. Ongelijk, smal, heel erg smal.

Na een erg vermoeiden tocht komen we op een stuk aan waar het weer schitterend is. OP het hoogste punt, schitterend uitzicht en stil, oorverdovend stil.

Helaas heeft de hoofdpijn die Harry 's morgens al had zich ontwikkeld tot een fikse migraine aanval. We zetten de auto aan de kant zodat Harry een poosje in alle stilte en rust kan bijkomen.

Helaas , het helpt niet en we besluiten door te rijden met nu ik achter het stuur. Het is inmiddels half een. Maar de slechte wegen zijn nog niet voorbij. Ook ik moet het komende uur over smalle, hobbelige weggetjes rijden. We besluiten rond half drie nog een keer even te stoppen op een parkeerplaats met sanitaire mogelijkheden. Helaas, als we willen wegrijden doet de auto het niet. Accu leeg. Hoe dat mogelijk is????? Het probleem is er niet minder om. Aan de Fjord, in de middle of nowhere...... Dan, na een poosje stopt er gelukkig een Noorse auto. We vragen of er in de buurt een garage is. Helaas komt de chauffeur niet iut de omgeving. Maar hij wil wel helpen. En omdat de parkeerplek wat afloopt richting Fjord, besluiten hij en Harry de auto te duwen . Ik achter het stuur... Eng om richting het water te worden geduwd. Het moest in 1 keer goed gaan want anders.......

En gelukkig het lukte de auto aan de praat te krijgen. We konden weer verder. Maar nu zonder airco, ventilator  en geen muziek (spaart de accu). Pffff en dat is afzien. Want we moesten nog een heel eind.
Einde, 's avonds om 7 uur kwamen we in Oslo aan. Het hotel lag in het hoogste deel van Oslo met een spectaculair uitzicht over de stad en de OsloFjord. Maar ja, dan moet je er wel eerst zien te komen. Zulke steile aarspeldbochten hadden we nog niet meegemaakt en ik was echt bang dat de motor misschien zou afslaan en dan......  Maar gelukkig dank zij  TOMTOM kwamen we uiteindelijk aan bij hotel Voksenassen.

En inderdaad een spectaculair uitzicht. Maar daar hadden we op dat moment weinig oog voor. We waren allebei kapot.









Wij willen maar één ding: naar onze kamer en rusten. Gelukkig is het mogelijk om wat te eten te krijgen op onze kamer. Een mindere boodschap is dat er die avond een bruiloft in het hotel is en we daarom niet op het terras kunnen. Maar op dat moment maakt het ons niet uit. Wij willen alleen maar slapen.

De slaapkamer was prima alleen op de 3e verdieping en er is geen lift terwijl op de site stond dat het hotel toegankelijk was voor mensen met een handicap.

Maar ja, alle kamers op de begane grond waren al aan bruilofsgasten verzegd en we zouden pas de volgende morgen een andere kamer kunnen krijgen. Maar de koffers werden wel voor ons naar de kamer gebracht. Dus na het douchen en het heerlijke broodje zalm konden we eindelijk op ons bed ploffen.
Helaas werden we rond een uur of twee wakker van het kabaal dat de bruiloftsgasten maakten. Inmiddels had het feest zich naar buiten verplaatst en we konden vanaf dat moment niet meer slapen.

Daar ging onze laatste vakantiedag die we in Oslo zouden doorbrengen. De volgende morgen doodmoe op. We besloten niet Oslo in te gaan maar de laatste dag op het terras van het hotel te blijven. Lekker rustig, boek lezen, buiten zitten. Ach daar was ook  niets mis mee.....

 We zagen de ferry aankomen en wisten dus dat we vanaf die plek zouden vertrekken.

Ook keken we uit op de grote skischans.

 Het eten was heerlijk.


 En toen het weer 's avonds omsloeg en het buiten echt aarde donker werd. Konden we heerlijk in de grote bibliotheek zitten.

 En toen waren de dagen in Noorwegen voorbij en moeten we weer naar huis. Nog wel een dag op de boot maar toch.... 's morgens om half tien daalden we de berg af en kwamen nog langs de skischans. Wow.... wat een gevaarte als je er zo dicht bij bent. Dus nog snel een laatste foto.

En dan zijn we alweer in de haven beland. We zijn lekker op tijd en na een posje kan het boarden beginnen. 

 We hebben weer een geweldige hut met een schitterend uitzicht. En een windowseat waar ik lekker kan zitten genieten.

 Om drie uur komt een steward ons een fruitschaaltje brengen. Mmmmm niet slecht. En ook de minibar is goed gevuld met lekkere frisdrankjes, wijn etc. En ook daar kunnen we gratis van gebruiken.

 Ondertussen nemen we afscheid van Noorwegen terwijl we de Oslofjord uitvaren.

Om half zeven hebben we een tafel gereserveerd en terwijl we genieten van het schitterend uitzicht vieren we onze laatste vakantieavond.

En dan breekt de alleerlaatste dag van de vakantie alweer aan. Met de lift gaan we naar de 15e verdieping van het schip. 

Daar wordt in het observatorium, het ontbijt geserveerd. 

En dat is ook het moment waarop we Kiel binnenwaren. Einde van een mooie vakantie waarin we heel veel hebben gezien. Het enige wat ons nu nog rest is toch dat hele eind rijden van Kiel naar huis........

De orde van de dag.....

Het is september. De mooie lange zomerdagen zijn voorbij. Voor de meesten heerlijke dagen, voor mij toch dagen waarin ik weinig tot niets kan, dus niet echt mijn favoriete dagen. Nee, geef mij maar mooi nazomer weer.
Het was niet zo'n fijne zomer. Ja, natuurlijk we hebben drie hele mooie weken gehad in Noorwegen. Maar ook heel veel minder mooie dagen. Maar de goede dagen tellen het zwaarst. Die worden opgeslagen en gekoesterd.

Dus nu is het september, mijn maand. Overdag mooi weer, maar niet te warm. En de geuren van de naderende herfst..... MMmmmm heerlijk, dat kruidige in de lucht.

En ook de druiven beginnen al mooi te kleuren.

Omdat we de komende winter weer lekker het kacheltje willen stoken moet er wel worden gezorgd voor voldoende voorraad.

Dat zit wel goed... Het was een hele klus maar we zullen het niet koud hebben.

Maar er zijn nog best dagen dat we lekker buiten een boterhammetje kunnen eten. En Jordy, die zich steeds meer als hond begint te gedragen, heeft dat al snel in de gaten en komt dan lekker schooien om een stukje brood.

 En dat niet alleen. Ook 's middags rond half zes staat hij de baas op de wachten want hij weet dan dat het tijd is voor de heerlijke slobber die hij elke avond krijgt,

En zo gaan we alweer richting najaar.  Weer tijd om binnenshuis bezigheden te zoeken. En als je quilten als hobby hebt is dat niet zo moeilijk. Ik hoop dat ik weer wat energie krijg na het zware afgelopen jaar. Ik heb me ingeschreven voor de Worthing Downs quilt.


En gisteren kreeg ik het eerste deel binnen....




Mooie stofjes.....

Ik heb er zin in maar of ik de energie heb?
 Gewoon rustig aan beginnen en er desnoods maar wat langer over doen. Ik heb in ieder geval wel elke maand een stok achter de deur.