Herinneringen komen boven

Langzamerhand ben ik bezig om me heen te kijken in huis wat er zoal weg kan......  Het meeste zal zijn weg vinden naar de kringloopwinkel. Maar er zijn ook dingen bij waarvan ik  niet zeker weer of ik die  wel kwijt wil. En dan komen de herinneringen boven.

Een aantal jaren geleden, toen een tante van mij naar het verzorgingshuis ging vroeg zij mij of ik haar "oude" servies misschien wilde hebben. Nu wist ik niet wat dat "oude" servies inhield maar voor dagelijks gebruik kon ik nog wel borden etc. gebruiken dus ik stemde in. Toen de woning leeg moest worden gehaald stond er inderdaad een goed dichtgeplakte doos met mijn naam erop. Ik heb de doos meegenomen en thuisgekomen open gemaakt. En tot mijn grote verbazing zat er een bijna compleet brabants bont servies in dat zij begin 30-er jaren heeft gekocht. Met de hand beschilderd en bijna onbeschadigd. Pfff. Wat moest ik daar nu mee. Ik heb helemaal niets met brabants bont.  Maar om zo'n oud servies voor dagelijks gebruik te gaan gebruiken vond ik ook wel een beetje zonde... Dus het verdween netjes in een kast. Leuk om te zien zo'n servies in een oude grenen kast maar ja.... het blijft al die jaren behoren tot de "en dan" dingen waar mijn huis echt vol mee is.

 

Spulletjes van mijn opa, mijn ouders, de ouders van DH. Allemaal dingen waar wel heel veel herinneringen aan zijn verbonden.

 Zoals de kasten van mijn opa. Als kind was ik daar al gek van. De lange kast was ooit een pottenkast geweest in de kapperszaak die mijn opa had. In het midden glazen deuren en de zijkanten bestonden uit laden waarin elke klant zijn eigen lade had waarin een scheerpot en scheermes was opgeborgen. Later heeft hij de laden laten verwijderen en er deurtjes voorgezet. Ik heb er nu glazen in staan. Maar eigenlijk komen die glazen er bijna nooit uit. In de keuken heb ik de dagelijkse gebruiks voorraad staan.

 Ik heb nog een kastje van mijn opa. Uit verhalen heb ik begrepen dat hij dat kastje in de eerste jaren van de vorige eeuw ooit op een veilig heeft gekocht. Het zou uit de nalatenschap van een adelijke familie stammen. Het is een heel mooi kastje. Daarin bewaar ik alle kristalle glazen die van mijn opa en oma zijn geweest. Zoals de kleine glaasjes waar ik als kind, als ik bij hen op bezoek kwam, echte cola kreeg. Het onderste deel van het kastje ging destijds bij mijn opa altijd een gordijntje voor. Als kind wilde ik zo graag weten wat er achter dat gordijntje voor "schat" verborgen zat. Maar ik durfde het noit te vragen. Jaren later toen hij was opgenomen in een bejaardenhuis en ik het kastje mocht hebben heb ik hem daarna gevraagd. Ach kind, zei hij.... Daar bewaarde ik de oude kranten achter..... Pffff. wat een ontgoocheling was dat...

Maar de glazen heb ik dus nog. Net als kopjes, zilveren bestek (zelfs nog in de doos dus er waarschijnlijk nooit uit geweest).

 

En zo zijn er zoveel dingen. Hoe meer ik goed om mij heen kijk hoe meer dingen die ik zie die zo gewoon zijn dat ze er staan maar waar allemaal veel herinneringen aan zijn verbonden. De spiegel die ik voor mijn moedeer heb gekocht van mijn eerst verdiende geld. Of de spiegel van mijn opa die altijd boven de pottenkast hing. De grote trommel uit de winkel van de opa van DH.

 

 

En in die grote trommel zitten nog allemaal heel oude trommels uit de winkel. En zo zijn er teveel dingen om op te noemen. De theetafel van mijn oma of het zelf gemaakte bijzettafeltje. Tinnen vazen, tinnen koffiekannen. Allemaal keurig opgeborgen. En ook een koperen trommeltje vol met oud naaigerei. En de oude antieke naaimachine van mijn oma Dat zijn natuurlijk wel dingen die ik zeker niet weg zal doen. Maar ja je moet er wel allemaal plek voor hebben.

En er zal veel weg moeten. Maar wat wel en wat niet. Een heel moeilijke keuze zal het worden....