Welkom

WELKOM op mijn blog.

Ik hoop dat je met veel plezier zult volgen wat er zoal rondom THE5OAKS te beleven valt.


Over de bewoners: HARRY , maatje van Yvon, opa van Nanne en Noud en YVON, (alweer bijna 20 jaar onafscheidelijk) maatje van Harry, moeder van Robbert en Yvonne, oma van Nanne en Noud. Over Jonze labradorvriend Binq, die alweer 2 jaar ons leven deelt. Over de andere dieren die er waren staan nog veel leuke verhaaltjes te lezen.

Ik schrijf over onze belevenissen, de verbouwing, de leuke en minder leuke dingen die op ons dagelijks pad komen. Over dat het heerlijk wonen is op het Overijsselse platteland.

En natuurlijk maak je me heel erg blij met je reactie!

Groetjes Yvon

dinsdag 7 juni 2011

Weer een nest leeg

Vanmorgen hebben de laatste musjes het luchtruim gekozen. De afgelopen week vlogen pa en ma mus af en aan om de jongen van het nodige voedsel te voorzien. Woensdag vlogen er een paar uit maar er bleef ook nog één in het nestkastje. En wat pa of ma ook probeerden, hij of zij ze was er niet uit te krijgen. Er werd gisteren nog wel bijgevoerd en af en toe vlogen de broertje en zusje rond om  te lokken. Maar nee, er kwam geen jong uit het nest Ook het voeren werd minder en dat baarde ons zorgen.  Pa of ma zaten boven op de nok en riepen hun jong dat verschanst bleef in het nest.
Stel, dat er iets mis is het dit jong? Dat het niet kan of durft. Bestaan er ook vogels met hoogtevrees????? Vanmorgen merkte we dat er niet meer gevoerd werd. Wel vlogen pa, ma en de andere jongen druk heen en weer voor het nest.
Musjes
 Wat te doen.
DH heeft de ladder genomen en is naar de nestkast gaan kijken. Onderwijl maakte de rest van de familie een kabaal en vlogen druk heen en weer. Net toen DH boven op de ladder stond vloog er een jong met een vaart de nestkast uit. Pffff. Eind goed al goed, dachten we.
Maar nee hoor niets eind goed al goed. We zaten net goed en wel aan de koffie of er verscheen weer een kopje in de nestopening. Nog een jong…..!
En weer begon het ritueel van roepen, langsvliegen, maar gevoerd werd er niet meer.
En toen ineens zagen we niet alleen een koppie naar buiten steken maar ook een vleugel. En ja hoor, daar ging het jong. Eerst onwennig fladderde hij naar beneden tussen de druivenstruik.
Onze kat had dat gelijk door en sloop er naar toe. Het lukte ons nog net op tijd om hem weg te jagen de schuur in. En toen was het een half uur een drukte van belang. Ineens zagen we alle jonge mussen druk heen en weer vliegen en fladderen. Zo leuk om te zien hoe ze gewoon de heg in vliegen en nog niet goed kunnen landen.
Maar nu is het echt eind goed al goed….. de familie mus is uitgevlogen. Nog wel zit pa mus op de nog om te waarschuwen voor gevaar. Zo heeft hij goed het overzicht over zijn kroost.

Geen opmerkingen: