Welkom

WELKOM op mijn blog.

Ik hoop dat je met veel plezier zult volgen wat er zoal rondom THE5OAKS te beleven valt.


Over de bewoners: HARRY , maatje van Yvon, opa van Nanne en Noud en YVON, (alweer bijna 20 jaar onafscheidelijk) maatje van Harry, moeder van Robbert en Yvonne, oma van Nanne en Noud. Over Jonze labradorvriend Binq, die alweer 2 jaar ons leven deelt. Over de andere dieren die er waren staan nog veel leuke verhaaltjes te lezen.

Ik schrijf over onze belevenissen, de verbouwing, de leuke en minder leuke dingen die op ons dagelijks pad komen. Over dat het heerlijk wonen is op het Overijsselse platteland.

En natuurlijk maak je me heel erg blij met je reactie!

Groetjes Yvon

zondag 19 december 2010

Kerstverhaal om voor te lezen

Juist op de plek waar het konijntje verscholen zat, bleven ze staan. De vrouw kreunde zacht en de man sloeg troostend zijn arm om haar heen. Het konijntje hield zich heel stil. Dit waren niet de gewone lieden die dagelijks de baan gebruikten, geen bedelaars, zandleurders of stropers. Zonder het zelf te merken kwamen zxe2x80x99n oortjes recht omhoog en  snoof het de geur van de ezel. Die keek opzij en wiegde traag zijn hoofd.  Nooit had het konijntje zoxe2x80x99n triest dier gezien en alle voorzichtigheid vergetend zette het zich rechtop, hupte vooruit en drukte zxe2x80x99n kleine bibberneusje tegen de grote ezelsnuit. 
xe2x80x9cIk ben klein en ook een beetje bang,xe2x80x9d zei het, xe2x80x9cmaarxe2x80xa6 kan ik misschien helpen ?xe2x80x9d
Het ezeltje hief zijn hoofd op en keek omlaag naar dat pluizen bolletje zo vlak voor hem. Hij was te moe om verbaasd te zijn en zuchtte: xe2x80x9cWe zijn al zo lang onderweg. We zijn langs alle herbergen geweest, maar nergens was plaats. Maria die ik draag, is moe en de tijd is gekomen dat zij een kind zal baren. Wij zoeken onderdak voor de nacht.xe2x80x9d Hij boog opnieuw het hoofd.
Hoe Jozef de kerststal vond....
Het was een koude, winterse avond. 
Alle konijntjes blijven dan liefst warm en diep in hun hol. Allemaalxe2x80xa6 behalve eentje. Het wist zelf niet goed waarom, maar het moest en zou naar buiten. Was het gewone konijnennieuwsgierigheid? Een beetje honger? Het had geen idee. 
Het stak zxe2x80x99n neusje uit het hol en voelde het meteen: dit was geen gewone avond. De sterren stonden kristalhelder in de lucht, de sneeuw blonk als nooit te voren en in de stilte hoorde je enkel het gekraak van de bomen in de vrieskou. Het konijntje huppelde tot aan de zandbaan, die stil en verlaten tussen de dennen kronkelde. 
Wat zocht een konijntje aan een baan? Hier groeide geen gras en er kwamen vaak mensen langs. Toen het om de bocht beweging zag dook het dan ook onmiddellijk ineen en versmolt met de bunt en de heide. In het witte  maanlicht kwam traag en moeizaam  en klein grijs ezeltje  naar voor. Op zijn schoft droeg het een vrouw, gewikkeld in  een kapmantel. Ernaast stapte een oude man, het hoofd omlaag en de rug gekromd van vermoeidheid.
Onderdak voor een ezel en mensen ? Een konijntje graaft zijn eigen hol, warm en veilig, maar waar rust een ezel? Het wou zo graag helpen, dat kleine konijntje, het dacht en dacht, zocht naar wat hen dienstig kon zijn. 
xe2x80x9cEen beetje verder staat een oude stal. Het is er droog en er is altijd hooi, daar heb ik wel eens van gegeten in deze koude tijd. Binnen staat wel vaak een groot beest, een os geloof ik, maar die ziet er vriendelijk uit. Kan zoiets dienen?xe2x80x9d vroeg het en tegelijkertijd schrok het van zxe2x80x99n eigen durf. 
xe2x80x9cIk droom van een warme stal, met stro en hooi. Wijs me de weg en ik zal volgen,xe2x80x9d antwoordde de ezel blij.
Het konijntje hupte al voor en de ezel haastte zich op weg met zijn kostbare last.
Maar toen de weg splitste wou de man naar links, terwijl het konijntje rechtsaf ging. Het ezeltje trok koppig aan het touw en gaf niet toe.
xe2x80x9cDan doen we jouw zin maar, ik ben te moe,xe2x80x9d zuchtte de man. xe2x80x9cMisschien vindt jouw ezelsverstand wel een dak voor ons alle drie.xe2x80x9d
Niet dat ezelsverstand maar het  dappere konijntje bracht hen tot aan de stal. De man hielp blij de vrouw van het ezeltje, leidde hen binnen en sloot de deur.
Het kleine konijntje wachtte buiten, zonder te weten waarop. De man liep bedrijvig in en uit, schepte water uit de put, maakte vuur en sleepte met een ketel. Toen klonk plots een kinderschrei en het konijntje haastte zich door een gat in de muur naar binnen, zodat het alles kon zien.
De vrouw die Maria noemde, wikkelde haar kind in doeken en legde het neer in een kribbe, die Jozef gevuld had met het goudgele stro. 
Uit het niets klonk zacht hemelse muziek.
Het konijntje zat in opperste bewondering rechtop, de voorpootjes gevouwen, zoals alleen een schepsel Gods zxe2x80x99n Schepper kan aanbidden.
Toen bedacht het ineens dat het zoxe2x80x99n heilig moment niet voor zichzelf mocht houden en haastte zich om het grote nieuws over de heide te verspreiden. In geen tijd zaten alle bewoners van de konijnenberg in en rond de stal, tussen de balken, het stro en het hooi. Ze keken met blinkende oogjes en de oortjes rechtop naar dat wondere paar en het kind dat in de kribbe sliep. 
In hun bewondering schoven ze steeds dichter bij de kribbe. Eentje duwde zxe2x80x99n neusje tegen de voetjes van het kindje. Toen het voelde hoe koud ze waren, sprong het zonder nadenken in de kribbe en nestelde zich er bovenop. Het schrok van zijn eigen vrijpostigheid, maar Maria knikte dat het goed was.
Er daalde een vredige rust over de stal. Alleen de konijntjes waakten en langzaam week de nacht voor de ochtend.
In de verte hoorden ze de herders al komen. Daar horen konijntjes niet bij en dus haastten ze zich terug naar hun veilige holen.
Dat eentje dat, zoals het zelf zei, klein was en een beetje bang, maar zo graag wou helpen, aarzelde nog even en keek een laatste keer achterom.
Het ezeltje kauwde op een handvol hooi, knikte naar zijn helpertje en zei met volle mond: xe2x80x9cBedankt kleintje!xe2x80x9d
Auteur: Marcel Van Giel

Geen opmerkingen: