Aanvankelijk leek het er op dat de dieren zich redelijk aanpasten aan de verbouwing. Tijger verdween 's morgens rond zeven uur naar boven om de dag slapend door te brengen op een veilige plek. Verdi sliep overal doorheen. Toen de aanbouw eenmaal wind en water dicht was sliep Tijger 's nachts op zijn kussentje in de nieuwe aanbouw.
Maar nu..... Nu is ineens hun vertrouwde wereldje op de kop gezet.
De "keuken" ziet er nu zo uit:
Geen prettige plek en voor de dieren onherkenbaar. De woonkamer was de plek waar Verdi de afgelopen maanden zijn plekje op de bank . Maar ook daar komt nu een eind aan.
Vnaf het moment dat we de meubels over brachten naar de nieuwe kamer was Verdi met geen stok daar meer binnen te krijgen. Ook al stond daar zijn etensbak. Hij kwam niet over de drempel. En als we hem dan (aan de riem ) toch mee naar binnen namen stond hij te trillen als een espenblad. We wisten niet waardoor.
Maar ook de woonkamer moest onherroepelijk leeg. En gisteravond was het zover. Alleen de bank (met Verdi erop) stond nog in de kamer. Hij keek zo zielig. We hadden zo met hem te doen dat we een compromis hebben gesloten. Eén stuk van de bak is nu (tijdelijk) naar de nieuwe woonkamer verhuisd. En toen gisteravond dat stuk (waar hij meestal ligt) was overgebracht nam DH hem weer aan de riem mee en jawel hoor...... Met een zucht van verlichting plofte hij op zijn vertrouwde bank. Pfff. de staking was gelukt. We kregen echt het gevoel dat hij de hele week demonstratief op de bank was blijven liggen om te voorkomen dat die ook zou worden weggehaald. En het is hem gelukt.... Hij heeft een stuk kunnen redden!
Zie hier de boef in de nieuwe woonkamer op zijn bank......
Ach en Tijger? Die voelde zich al gelijk thuis en nestelde zich heerlijk op Verdi zijn kussen....
Dus tegen elf uur gisteravond besloten we dat maar te vieren met een lekker glas wijn, zittend bij onze heerlijk brandende houtkachel....
PROOST!
Welkom
Ik hoop dat je met veel plezier zult volgen wat er zoal rondom THE5OAKS te beleven valt.
Over de bewoners: HARRY , maatje van Yvon, opa van Nanne en Noud en YVON, (alweer bijna 20 jaar onafscheidelijk) maatje van Harry, moeder van Robbert en Yvonne, oma van Nanne en Noud. Over Jonze labradorvriend Binq, die alweer 2 jaar ons leven deelt. Over de andere dieren die er waren staan nog veel leuke verhaaltjes te lezen.
Ik schrijf over onze belevenissen, de verbouwing, de leuke en minder leuke dingen die op ons dagelijks pad komen. Over dat het heerlijk wonen is op het Overijsselse platteland.
Groetjes Yvon
3 opmerkingen:
Ja, zo gaat dat met dieren. Ik ben eens verhuisd en destijds hadden wij nog een Duitse Dog. Je weet wel, ong zo groot als een Shetlander. Toen alles uit de kamer werd weggehaald sleepte hij zijn kussen midden in de kamer en was er niet af te krijgen. Uiteindelijk moest hij toch mee en plaste alles onder van angst. En je wil niet weten hoeveel dat is!
Ik kan me voorstellen dat het voor de dieren best onbegrijpelijk is (was). Al dat gedoe en dat verander. Maar ze zullen wel weer snel gewend zijn, want baas en bazinnetje zijn nog steeds dezelfden!
Voor jullie zelf toch ook een hele verandering, maar jullie keken er naar uit! Geen last van de kou Yvon?
Och die Verdie!! Wat een gek beest. Maar straks als hij gewend is zal hij het zalig vinden al die ruimte. En dat was een glaasje wel waard! Wat hebben jullie hard gewerkt!!
Een reactie posten