alweer 34 jaar geleden

20 februari 1978. 's nachts vroor het nog - 20 graden. Ik was hoogzwanger en iedereen vroeg wanneer de baby zou komen. En steeds gaf ik het zelfde antwoord: als het gaat dooien. Want een baby ter wereld brengen bij -20 graden in een super on-geïsoleerd huis met alleen een kachel in de woonkamer,  leek mij geen pretje.

Bovendien was er nog een reden waarom de baby niet kon komen zolang het nog zo streng vroor. Een grappig verhaal.
Onze buren hadden een legbatterij. Nu was ik daar een hevig tegenstander van maar... wat doe je als je buurman een hartoperatie moet ondergaan, je buurvrouw heel vaak bij hem in het ziekenhuis wil zijn, dat ziekenhuis in Utrecht is en thuis nog vier tiener dochters zijn. Zoon zorgt voor de rest van het bedrijf maar wie zorgt voor het eieren rapen. Daar hielp normaliter de vrouw bij. Dus wat doe je dan als goede buur? Je gaat helpen. Helpen bij het eieren rapen, het eten voorbereiden etc.

Een van de meest akelige werkjes die er zijn voordat je de lopende band kunt aanzetten waar de eieren op terecht komen, is langst de rijen hokken lopen om te kijken of er dode of gewonden kippen zijn die half op de band terecht zijn gekomen. Het is al akelig genoeg een dode kip van de lopende band te moeten halen maar een half dode.... dat is echt erg. Wat moet je met het dier beginnen. Voor onze buurman was dat geen probleem. Die verloste hem op zijn manier uit het lijden maar dat durfde ik echt niet. Dus... ik nam de zielige kippen mee naar huis. Stopte ze in een doos en zette die in de douche. Vaak konden ze niets meer. En het probleem is dan dat ze ook hun ei niet kunnen leggen, water kunnen drinken of eten. Dus ik was vaak dagen lang in de weer om de kippen weer wat op te kalefateren. "tig" keren per dag met een lepeltje water in hun snavel gieten, voer er achter aan. Ze soms een uur vast houden zodat ze hun ei konden leggen. En meerdere keren per dag de doos waarin ze zaten van vers stro voorzien en als het nodig was ze buiten met e tuinslang een beetje schoon spuiten. En wat gebeurde er? Stuk voor stuk knapten de kippen op, gingen weer lopen en zo kwam er een kippenhok met al die zielige legbatterij kippen. Weet je trouwens dat zo'n kip niet uit een bak met water kan drinken? Ze zijn hun leven lang gewend geweest om via een nippel te drinken. Wat ik dan deed was ze gewoon  hun kop in een bakje water onderdompelen en zo leerden ze wat een bak met water was.

Op een gegeven moment had ik een stuk of 6 kippen en zelfs een haan. En midden in die winter van 1977 kwam nummer 8. Ook die verhuisde naar de douche maar toen zij was opgeknapt kon zij vanwege de kou niet naar het kippenhok. Zulke kou was zij niet gewend. Inmiddels was de kip zo mak geworden dat ze rustig in haar doosje bleef en als je de badkamer in kwam dan begroette ze je met een vriendelijk "tot-tok". En dat werd dan ook haar naam: Tok-tok.....Maar.....  zeg nu zelf, je kunt het een kraamverzorgster toch niet aandoen om ook nog eens een kip te moeten tegenkomen in een badkamer. Dus... de baby kon pas komen als het ging dooien.....

21 februari.... schaatswedstrijden op de ijsbaan... Ik was van de partij want  DD deed mee. En weer kwam die vraag wanneer.....?  En weer hetzelfde antwoord. In de nacht van 21 op 22 februari 1978 begon het te dooien en tegen een uur of drie begonnen de weeen en 's morgens om 6 uur werd de baby geboren.
En diezelfde morgen kon de kip verhuizen naar het kippenhok....

Mijn DS is jarig vandaag en elk jaar zijn er weer die herinneringen aan de geboorte van mijn zoon...... Vandaag alweer 34 jaar geleden.....