Ik krijg veel vragen hoe het met Jordy gaat. De eerste dag was hij nogal van streek.
De dagen daarna is hij rustiger geworden. Hij gilt niet meer maar zodra hij ons hoort,. of het nou de auto is, de schuttingdeur of onze stem, ja... dan laat hij zijn stem flink horen. We zorgen er voor dat we meerdere malen per dag bij hem gaan kijken. 's Avonds krijgt hij warmte slobber en ik blijf bij hem tot hij dat op heeft. Daarna volgen de wortels van de baas en Harry staat daar bij te kijken. Vanavond, toen de wortels op waren zei Harry: Nou... ik ga hoor! Jordy keek hem aan, draaide zich om en sjokte zijn stal in. Daar was nog lekker hooi... En zo staat hij dan 's nachts in zijn stal. Vaak met zijn hoofd buiten de deur maar met zijn benen in een dikke laag stro. Maar zodra ik 's morgens naar buiten kom om de vogels te voeren dan begint hij wel te roepen.... Tja het is zo'n lekkere knuffel.....
Nog een paar herinneringsfoto's...... Wat kan er toch snel iets veranderen.....
5 opmerkingen:
Zo merk je goed dat paarden en pony's kuddedieren zijn, hij mist echt zijn maatje nu. Het is een bijzonder verhaal met dat gillen....
Fijn dat het nu toch beter met hem gaat. Kan je nagaan hoeveel zoiets ook een dier raakt, vooral als het zo'n maatje is geweest.
Mooie foto's Yvon, mooie herinnering.
Wat lijkt me dat triest als je merkt hoeveel verdriet zo'n paardje kan hebben om het verlies van zijn maatje.
Denk dat het verdriet korter duurt dan bij mensen, want ach hij heeft natuurlijk niet al die herinneringen zoals jullie die hebben.
Maar een paard alleen is niet zo fijn, het blijven kuddedieren.
Misschien moeten jullie dan maar wat vaker in de wei staan.
Knuffel voor Jordie,
Floor
Wat een bijzonder verhaal Yvon
en wat triest dat hij zo verdrietig is
Hoop dat hij gauw een nieuw maatjes krijgt
Fijne zondag groetjes Joke
Zo erg dat Bertje er niet meer is, mooie herinneringen en mooie foto's van de twee te samen. Jordy zal zijn vriendje zeker wel missen.
Lieve groetjes,
Rita
Een reactie posten