Welkom

WELKOM op mijn blog.

Ik hoop dat je met veel plezier zult volgen wat er zoal rondom THE5OAKS te beleven valt.


Over de bewoners: HARRY , maatje van Yvon, opa van Nanne en Noud en YVON, (alweer bijna 20 jaar onafscheidelijk) maatje van Harry, moeder van Robbert en Yvonne, oma van Nanne en Noud. Over Jonze labradorvriend Binq, die alweer 2 jaar ons leven deelt. Over de andere dieren die er waren staan nog veel leuke verhaaltjes te lezen.

Ik schrijf over onze belevenissen, de verbouwing, de leuke en minder leuke dingen die op ons dagelijks pad komen. Over dat het heerlijk wonen is op het Overijsselse platteland.

En natuurlijk maak je me heel erg blij met je reactie!

Groetjes Yvon

vrijdag 25 januari 2013

Jordy

Ik krijg veel vragen hoe het met Jordy gaat. De eerste dag was hij nogal van streek. 

Op het moment dat dinsdag de buurman Bertje met zijn kraan wegbracht richting oprit begon Jordy kei hard te gillen. En hij volgde met zijn kop de hele rit. Af en toe stond hij doodstil te luisteren alsof hij verwachtte dat Bertje nu wel zou reageren op zijn gegil. Maar alleen het geluid van de kraam was te horen. En al de tijd dat hij de kraan hoorde bleef hij gillen. Zo verdrietig. Ik was bij hem de wei in gegaan om hem wat af te leiden. Borstelen, worteltje geven. Tegen hem praten. Maar er ontging hem niets.
De dagen daarna is hij rustiger geworden. Hij gilt niet meer maar zodra hij ons hoort,. of het nou de auto is, de schuttingdeur of onze stem, ja... dan laat hij zijn stem flink horen. We zorgen er voor dat we meerdere malen per dag bij hem gaan kijken. 's Avonds krijgt hij warmte slobber en ik blijf bij hem tot hij dat op heeft. Daarna volgen de wortels van de baas en Harry staat daar bij te kijken.  Vanavond, toen de wortels op waren zei Harry: Nou... ik ga hoor! Jordy keek hem aan, draaide zich om en sjokte zijn stal in. Daar was nog lekker hooi... En zo staat hij dan 's nachts in zijn stal. Vaak met zijn hoofd buiten de deur maar met zijn benen in een dikke laag stro. Maar zodra ik 's morgens naar buiten kom om de vogels te voeren dan begint hij wel te roepen.... Tja het is zo'n lekkere knuffel.....
Nog een paar herinneringsfoto's...... Wat kan er toch snel iets veranderen.....









5 opmerkingen:

conny's quilts en creaties zei

Zo merk je goed dat paarden en pony's kuddedieren zijn, hij mist echt zijn maatje nu. Het is een bijzonder verhaal met dat gillen....

Chris zei

Fijn dat het nu toch beter met hem gaat. Kan je nagaan hoeveel zoiets ook een dier raakt, vooral als het zo'n maatje is geweest.
Mooie foto's Yvon, mooie herinnering.

Floor zei

Wat lijkt me dat triest als je merkt hoeveel verdriet zo'n paardje kan hebben om het verlies van zijn maatje.
Denk dat het verdriet korter duurt dan bij mensen, want ach hij heeft natuurlijk niet al die herinneringen zoals jullie die hebben.
Maar een paard alleen is niet zo fijn, het blijven kuddedieren.
Misschien moeten jullie dan maar wat vaker in de wei staan.
Knuffel voor Jordie,
Floor

Johanna Zweden zei

Wat een bijzonder verhaal Yvon
en wat triest dat hij zo verdrietig is
Hoop dat hij gauw een nieuw maatjes krijgt
Fijne zondag groetjes Joke

Rita M zei

Zo erg dat Bertje er niet meer is, mooie herinneringen en mooie foto's van de twee te samen. Jordy zal zijn vriendje zeker wel missen.
Lieve groetjes,
Rita