iets minder brak.....

Het begint iets op te knappen al voel ik me nog wel zo slap als een vaatdoek. Toch begint er weer een sprankje puf terug te komen. En die puf heb ik gebruikt om maar weer eens in de oude doos te duiken. Op zoek naar de eerste foto van mij. En die heb ik gevonden. En het blijkt ook de enige foto te zijn van mij als baby.

Voor de oorlog woonden mijn ouders in Scheveningen. Vlask bij de boulevard. Helaas moesten ze hun hjuis uit omdat het hele gebied rond de boulevard "sper" gebied werd. D.w.z. dal alle woningen ontruimd werden en niemand meer bij het strand mocht komen. Ze moesten toen evacueren naar Haarlem en daar kregen ze een hele kleine benedenhuis met 1 slaapkamer.

 In 1949, vlak nadat ik ben geboren zijn mijn ouders verhuisd.  De benedenwoning kon niet langer. Veel ongedierte (ratten) . Ze konden een bovenwoning krijgen met drie slaapkamers. . Het enige nadeel was dt ze geen tuin meer hadden in het nieuwe huis. Maar ze waren er dolgelukkig mee omdat na de oorlog een andere woning vinden haast onmogelijk was.

En in dat huis deed ik mij intrede. Op deze foto staan mijn vadeer, opa en oma en mijn zusje voor de kinderwagen waar ik in lig.

Ik heb dus maar 1 foto waarop ik echt als baby te zien ben. Deze foto's zijn vermoedelijk in het voorjaar van 1950 gemaakt toen mijn opa en oma voor de eerste keer op "kraam" visite kwamen.

En tijdens een wandelingetje langs het Spaarne heeft mijn vader foto's genomen. Ons huis was dus een bovenhuis en als kind leek het een ontzettend groot huis. Maar als je klein bent lijkt alles groot.

Er is één foto van het interieur bewaard gebleven. Van de achterkamer. In die achterkamer woonden we de hele winter. De suitedeuren gingen dan dicht. Voor de ramen van de achtergevel kwam een dik gordijn te hangen en alleen daar brandde de kachel. Er stond een tafel met 4 stoelen in, een divan (voor als er iemand een keer niet lekker was) en het bureau van mijn vader werd in de winter ook altijd in de achterkamer gezet. Want hij moest daar wel aan kunnen werken. En voor de achterdeuren stond een tafeltje met twee stoeltjes voor mijn zus en ik. Daar konden we aan "spelen". Nou viel er weinig te spelen want veel speelgoed hadden we niet. Maar toch... we hadden ons eigen plekje.

Het was dus in die kleine ruimte dat we met z'n vieren de hele winter doorbrachten. Als het kerst was kwam achter de suite deuren in de voorkamer de kerstboom te staan. Die zagen we alleen overdag want 's avonds gingen ook voor die deuren dikke gordijnen dicht.

Als ik die foto's zie komen er zoveel herinneringen boven. Herinneringen aan kerst. Dat er echte kaarsjes in de boom waren en die mochten maar heel kortr branden. En altijd stond er een emmer water naast de boom voor het geval er brand zou ontstaan. Of de kachel die zo heerlijk brandde. De kat die altijd op een krukje naast de kachel heerlijk zat te genieten. Of de zaterdagavonden dat we spelletjes speelden. En altijd was er dan een schaal met doppinda's. Maar ook de kou. De bloemen op de ramen in de slaapkamer en dat we met een dik vest, sokken en een das om naar bed werden gebracht. Zo koud dat er 's morgen gewoon een dun laagje "rijp" op de dekens was gekomen van de bevroren adem....

Zoveel herinneringen. Aan de speeltuin die tegenover ons huis was. En dat ik daar de eerste jaren niet naartoe mocht maar achter het hek moest blijven. Mijn zusje mocht wel. En toen ik een jaar of drie was en ik iedere avond met mijn vader mee mocht de auto naar de garage te brengen die verdeerop in de straat was. We liepen dan samen terug. Hand in hand, in de winter in het donker; dat ik dan vaak liep te fantaseren wat ik later wilde worden. Want dat wist ik al. Ik wilde bij het kinderkoor van de radio. Ik fantaseerde dat kinderen die in dat kinderkoor zongen ook woonden in de studio. Ach.... wat kon ik als kind fantaseren......
Maar veel meer als je fantasie had je ook niet.

Voor ik helemaal mezelf verlies in herinneringen nog 1 foto. Een foto van toen ik een jaar of twee was. Samen met de vroegere buurvrouw van mijn ouders en mijn zusje....

wordt vervolgd.